ไม่เคยไปเลยครับ มือใหม่  ขอลงทะเบียนด้วยคนนะครับ

ผมไปแล้วไม่เคยได้นวดเลยครับ

แกปฎิเสธผมตลอด ห้องไม่ว่างบ้าง อะไรบ้าง

ขอบคุณมากครับ แก้เซ็งได้ชะงัดนักแล

ขอบคุณด้วยครครับ

มีตามไปลอกแน่ๆ ครับ  หุหุ

สวัสดีท่านๆ สมาชิกทุกท่านครับ แนะนำตัวกระทู้แรกก่อน  เคยเป็นสมาชิกเก่า แต่ต้องสมัครใหม่ เริ่มต้นใหม่ เพราะเว็บเปลี่ยนระบบใหม่หมด  ไม่เป็นไรครับ ตั้งหน้าสะสมแต้มกระทู้ใหม่ เพื่อกลับไปหน้า ไม่แน่ใจว่าตอนนี้ต้องร้อย หรือว่าเกินห้าร้อยกระทู้น่ะครับ ฝากเนื้อฝากตัวอีกรอบด้วยเน้อครับ

เริ่มต้นกระทู้แรกในชีวิตที่สอง ด้วย เหตุการณ์ระทึกขวัญ คืนวันแผ่นดินไหว ที่บอสโซเทลครับผม  เหอ เหอ

คืนวันนั้น ผมออกมากินข้าว ร้านเนื้อย่างมีชื่อดัง กับเพื่อนและพี่ชายแถวนิมมาน ซอยเจ็ด  กินๆ ไปอยู่ กะลังพูดเรื่องการเมือง มันส์ๆ อยู่เลยได้ที่  แต่อยู่ๆ รู้สึกว่าทำไมมันวูบๆ  มึนๆ  เอ......หรือว่าเราจะความดันขึ้นหว่า นึกในใจ  แต่ต่อมา เหมือนเก้าอี้มันไหวๆ เคลื่อนๆ เริ่มตกใจ นึกได้ ก็พูดออกมาดังๆ พร้อมกับเพื่อนและพี่ชายว่า เฮ้ยยยยยยย แผ่นดินไหวนี่หว่า ทุกคนในร้านก็ตื่นกัน แต่ก็นั่งกินตามปกติ  กินเสร็จ  ออกมา ก็กะจะไปนวด เพื่อปลอบขวัญตัวเองที่บอส ก็ตรงไป ไม่ได้คิดอะไร

ไปถึง  บรรดาหมอๆ ในตู้ เหลิอน้อยเต็มที ฟังจากเชียร์แขก ปรากฎว่า  บรรดาหมอ กลัวแผ่นดินไหวจนหนีกลับห้องกันบ้าง หรือทำงานอยู่บ้าง แล้วผมก็เลือกที่เหลือมาคนนึง  ก็ตามขั้นตอนล่ะครับ นวดไปคุยไป  เขี่ยๆ ไอ้ที่ควรเขี่ย ควรปลุกกันไป  คุยไปมา ว่ากลัวแผ่นดินไหว เพราะบ้านน้องเค้าอยู่เชียงราย ที่แผ่นดินไหวกันพอดี ประกอบกับตอนสามทุ่มน้องเค้าหนีลงมาข้างล่าง เพิ่งจะมาเข้าตู้ตอนก่อนหน้าผมมานิดเดียวเอง

ตามขั้นตอนครับ กะลังเริ่มๆ ได้อารมณ์ น้องเค้าก็ถามเล่นๆ ว่า รีบๆ เลยไหม เด๋วแผ่นดินไหวอีกรอบจะอดนะ  ผมก็ ไม่เป็นไรหรอก ไว้ก่อน ใจเย็นๆ แต่ดูท่าทางน้องเค้ากลัวแผ่นดินไหวเอามากๆ  (จริงๆผมก้กลัวไม่น้อยกว่าน้องเค้าเลยนะครับ แต่ไม่แสดงออกอ่ะ)

จนมาถึงเวลาประมาณ ห้าทุ่ม  มองไปที่ผนัง เอ  ทำไมไม้แขวนเสื้อมันสั่นๆ วะเนี่ย ต่อมาก็นอนๆ อยู่ นวดขา ทำไมมันวูบๆ อีกวะ ชักยังไงละ  รู้เลย อาฟเตอร์ช็อกแน่ๆ  น้องเร็วกว่าผมอีก รีบวิ่งออกห้องไปเลย ผมก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้า รีบวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตลงไปเหมือนกัน 555555555

สรุป ไหวจริงครับ เป็นอาฟเตอร์ช๊อก  ไม่นานและแรงเท่าเดิม หมอนวด ลงมากันหมด  มีลูกค้ากลับเลยหลายคนอยู่ กลัวล่ะครับ ผมก็กลัว น้องก็กลัว แต่ก็ขึ้นห้องไปต่อกันได้อีก  55555 ความหื่นมากกว่าความกลัว  ก็ขึ้นไป น้องเค้ายังกลัวอยู่มาก เข้าใจครับ  ผมก็กลัวเหมือนกัน เลยลองแย้บๆ ถามดูว่า ตกลงจะปฎิบัติการกันต่อไหม  ถ้าไม่พร้อม ก็ไม่ต้องก็ได้ แล้วถามดู น้องเค้าไม่ได้งานหลายวันแล้ว ตกลง ผมกะน้องเค้าก็กอดกัน ปลอบใจกัน อย่างเดียวเลย หลังจากนั้น ก็ให้ทิปปลอบใจ ไป 300 ครับ ก็แยกย้ายกันกลับ พร้อมกับรับปากไว้สะสางคราวหน้า  เพราะต่างคนต่างกลัว สมัครใจกันกลับดีกว่า  เหอเหอ

เลยเอาประสบการณ์มาแบ่งปันกันเป็นกระทู้แรกครับผม