ลาก่อนครับ เด็กผม
ความเดิมตอนที่แล้ว ท่านใดเคยอ่านคงจะทราบดี
ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้....กันมา เด็กผมก็ทำการบ้านไม่ดีเลย แบบว่า นอน อย่างเดียว แต่ก็รักนะครับ มากๆด้วย
ความผูกพันธ์ก็เริ่มมากเรื่อยๆ จนน้องเขาไปต่อเมืองนอกเกือบปี
แรกๆผมก็กะจะตัดใจละ สงสัยเข้ากันไม่ได้ แต่แล้วก็ตัดใจไม่ได้ กลับมาหากันอีก
ผมก็พาเข้าบ้าน ไปส่งฝึกงาน(เกือบไม่ผ่าน สงสัยเข้ากันคนอื่นไม่ได้) และก็จบมาจนได้
และก็หางานให้ทำ แต่ก็อยู่ไม่รอด ตอนนั้นก็พามาอยู่ด้วยกัน แรกๆก็ดีนะครับ ขยันดี
แต่พอมาหลังๆชักไม่เข้าท่า จนครอบครัวผมรับไม่ได้ แบบว่าถือตัว คิดว่าตัวเองไม่ได้แต่งงาน ไม่ต้องไปทำงานบ้านอะไรมาก คิดว่าตัวเองเป็นแขกคนหนึ่ง แต่ไม่ได้คิดว่าเป็นผู้อาศัย ที่ต้องทำงานบ้านช่วยเหลือ พ่อ แม่ ของว่าที่สามี
จนกระทั่งมีปากเสียงกันกับผู้ใหญ่ แต่แล้วด้วยความเกรงใจ และกลัวจะมีปัญหา ก็เครียรกันได้
แต่มาวันหนึ่ง เด็กผมก็โดนออกจากกงาน อีก(แบบว่าไปที่ไหน ใครๆก็ไม่เอา งง แท้)
ประจวบเหมาะที่ต้องกลับไปบ้าน ทางบ้านผมก็ถือโอกาสสนับสนุน ส่งท้าย ขนของแทบทั้งหมด กลับบ้านไปเลย
ผมก็เศร้ามาก เลยจัดไป 1 รอบ แบบแรงๆสะใจ เธอก็นอนนิ่งเหมือนขอนไม้(เซง ทุกครั้ง)
และแล้วเธอก็กลับไป และผมก็นอนคนเดียว อีกครั้ง อยู่กันมา 3 ปีกว่า วันแรกนอนไม่หลับ
คนที่เคยนอนเคียงข้าง ไม่มีอีกแล้ว คนที่เคยขับรถไปส่ง เคยจับมือกันเดินตลาด ไม่มีอีกแล้ว
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
ปฏิทิน
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก