ชีวิตยังมีวันพรุ่งนี้เสมอ
คนเรารู้จักโลกและชีวิตไม่เท่ากัน
บางคนมองโลกในแง่ดี (มาก)
ขณะที่บางคนเห็นเฉพาะความมืดหม่นของชีวิต
การมอง และการเห็นดังกล่าวไม่ได้มาจากสายตา
หากเกิดจากความรู้สึกนึกคิดซึ่งเป็นเรื่องภายใน
คนเรามีพลังในการเผชิญกับแรงเสียดทานในชีวิตไม่เท่ากัน
บางคนสิ้นหวังง่าย และบางคนสิ้นหวังยาก
แต่การมีชีวิตอยู่บนโลกจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องไม่หมดหวังง่ายๆ
การสร้างความหวังนั้นบางทีก็คล้ายๆ การหลอกตัวเองอย่างแนบเนียน
เพราะถ้าไม่แนบเนียนเราจะไม่เชื่อเรื่องความหวังหรืออาจเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
ทั้งสองสิ่งไม่ก่อประโยชน์ใดๆ เลย...
ความสมหวัง...ความผิดหวัง
การมีความหวัง...การหมดหวัง
การสู้...การยอมแพ้
ความเบิกบานใจ...ความหดหู่ใจ
คือสองฝั่งในชีวิตที่คนเราต้องเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย
สำหรับคนที่ไม่สู้ก็ไม่ค่อยจะมีหวัง...และเมื่อหมดหวังเราก็จะรู้สึกหดหู่ใจ...
ผู้คนไม่สามารถสมหวังได้ตลอดเวลา...แต่เราเลือกที่จะมีความหวังอย่างต่อเนื่องได้
หรือถ้าเลือกไม่ได้ก็อย่าสิ้นหวังแบบยืดเยื้อยาวนาน
ผลข้างเคียงของการสิ้นหวังจะทำให้เราหมดเรี่ยวแรง...ขาดแรงบัลดาลใจ ไร้ชีวิตชีวา...
เป็นการง่ายมากในการบอกว่า... "จงมีความหวัง"...
แต่ค่อนข้างยากในการทำให้ได้เช่นนั้นจริงๆ ...
การมีความหวังต้องอาศัยพลัง...และความอดทนมากพอสมควร...
หลังจากออกแรง "หวัง" และสู้ทน "หวัง" แล้วอาจจะไม่สมหวังก็ได้
เพราะการมีหวังและการสมหวังไม่ใช่เรื่องเดียวกัน...
มันเป็นเพียงแค่เรื่องที่อาจจะเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง..
สำหรับการมีความหวังนั้น...แม้มันจะไม่มีสิ่งที่ดีกว่ารออยู่จริง
แต่การหวังว่าเรื่องต่างๆ จะไม่เลวร้ายเกินไปกว่าเดิม...
ก็ถือว่าเป็นความหวังชนิดหนึ่งเหมือนกัน...
"ความใฝ่ฝัน...ไม่เคยหยุดยั้ง"
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
ปฏิทิน
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก