"มัสลิน" เล่าเรื่องขนหัวลุกจากโรงแรมที่เชียงใหม่ เมื่อตอนกลางปีมีวันหยุดยาว ดิฉันกับเพื่อนๆ ในบริษัทชักชวนกันเหมารถตู้จากกรุงเทพฯ ไปเที่ยวภาคเหนือกัน มีจุดหมายสำคัญคือไปเที่ยวเขื่อนภูมิพล จังหวัดตาก จากนั้นก็ลงแพสำราญหนึ่งวันกับหนึ่งคืนไปตามลำน้ำแม่ปิง ไปรุ่งอรุณที่อำเภอดอยเต่า เชียงใหม่
รถไปรับมาเข้าตัวจังหวัด แวะร้านข้าวซอยสบายใจ ย่านฟ้าฮ่ามเพื่อเติมพลังงานให้ชีวิตมื้อเที่ยง ร้านกว้างขวางเต็มไปด้วยลูกค้าคับคั่ง มีคนพื้นเมืองมากกว่านักท่องเที่ยว เด็กเสิร์ฟหนุ่มๆ สาวๆ เดินบริการลูกค้าขวักไขว่ เสียง "เจ๊าๆ" แสนไพเราะเสนาะหูอย่าบอกใครเชียว!
สั่งหมูสะเต๊ะจานโตเป็นออเดิร์ฟ ตามด้วยข้าวซอยชามใหญ่ ...พอหมดชามก็เล่นเอาอิ่มตื้อแทบถึงคอหอย ทำตาปริบๆ ไปตามๆ กัน
มีโปรแกรมไปดูสวนต้นไม้มหึมาที่เคยจัดงานพืชสวนโลกเมื่อปีกลาย หลังอาหารค่ำก็แล้วแต่รสนิยมว่าจะไปเที่ยวไนท์ ซาฟารี ชมสัตว์กลางแจ้งเหมือนในแอฟริกา หรือจะไปเดินช็อปปิ้งที่ไนท์บาซาร์ก็ตามใจ
ดิฉันกับเพื่อนสนิทอีกสองสามคน คือปิ๋วกับแอ้มและจอย ไม่อยากไปเสี่ยงกับโดนเสือไล่กวด กับได้ข่าวว่าสัตว์เหลือน้อยแล้ว เราจึงตกลงไปย่ำไนท์บาซาร์กันทั้งหมดสี่คน ไม่ต้องนัดพบกันหรอกค่ะ ต่างคนต่างกลับโรงแรม กำหนดเดินทางกลับบ้าน วันรุ่งขึ้น...หิ้วถุงเสื้อผ้าที่ซื้อมากันไหล่ลู่เชียว
ตั้งแต่นั่งรถแดงคนละ 20 บาทเข้าไปถึงโรงแรม บรรยากาศค่อนข้างเงียบสงบ ทางเข้าจากถนนใหญ่ค่อนข้างเล็ก ในโรงแรม ก็ร่มครึ้มด้วยไม้ดอกไม้ใบจนแทบไม่มีที่ว่าง นอกจากทางเดินแคบๆ ไปสู่ห้องพัก ตอนกลางวันก็สวยงามเย็นตาเย็นใจดีหรอก แต่ตกกลางคืนราว 4-5 ทุ่มนี่ดูวังเวงใจบอกไม่ถูกค่ะ
เสียงแมวร้องกับเสียงนกแก้วนกขุนทองร้องสวัสดีค่ะ...สวัสดี เจ๊า! เล่นเอาหวิดสะดุ้งอย่างลืมตัว สายลมพัดวู่หวิวมาตามยอดไม้ชวนให้ขนลุกซู่ซ่ายังไงชอบกล
รับกุญแจที่เคาน์เตอร์แล้ว ปิ๋วกับแอ้มกู๊ดไนต์เดินขึ้นบันไดไปห้องชั้นสอง ส่วนห้องดิฉันกับจอยอยู่ชั้นล่าง แมวสีดำกระโดดขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้หน้าห้อง ดิฉันไขกุญแจเข้าไปก่อน จอยตามหลัง...พอปิดประตูก็ได้ยินเสียงแมวร้องจนสะดุ้งกันทั้งคู่
เสียบกุญแจจนไฟสว่างแล้ว เพิ่งมองเห็นเจ้าแมวดำตัวนั้นมาพันแข้งพันขาจอย! แหม...มันปรู๊ดปร๊าดตามหลังเข้ามาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้เร็วจัง!
ต้องไล่กันอยู่นานกว่าจะออกไปได้...ห้องนอนแคบจนเหลือเชื่อ อาจจะเป็นเพราะเตียงแบบโบราณใหญ่เกือบเต็มห้องก็ได้ค่ะ...มีเก้าอี้เล็กๆ สองตัวข้างฝา ส่วนปลายเตียงเป็นตู้เย็นและโต๊ะวางของ มีทางเดินแคบๆ ไปสู่ห้องน้ำ
เปิดแอร์เย็นฉ่ำแล้วจอยก็ขออาบน้ำก่อน ส่วนดิฉันหยิงถุงเสื้อผ้ากับของที่ระลึกออกมาเชยชม...ชิ้นนี้จะฝากคนนั้น ชิ้นโน้นจะฝากคนนู้น! ผ้าพันคอสวยๆ หลายผืนนี่เป็นของฝากได้หลายคนดีนะ คิดว่าผู้รับคงจะ... "ว้าย! ช่วยด้วย..."
เสียงกรีดร้องดังออกมาจากห้องน้ำ เล่นเอาหันขวับ ปราดเข้าไปถามดังๆ ว่าจอยเป็นอะไร เสียงร้องวี้ดว้ายโดยไม่มีคำตอบ ก่อนที่ประตูจะเปิดออก จอยโผล่ออกมาทั้งที่ตัวล่อนจ้อน สวมหมวกกันน้ำกับถือผ้าเช็ดตัวห้อยยาวปิดบังร่างเปลือยด้านหน้า
เนื้อตัวเปียกน้ำสั่นสะท้าน ใบหน้าขาวซีด นัยน์ตาเหลือกลาน ปากสั่นระริกแต่พูดอะไรไม่ออก นอกจากจะชี้ไปข้างหลังก่อนร้องว่า...มันอยู่ที่นั่น!
ใคร? ดิฉันถาม ปราดเข้าไปดูในห้องน้ำที่เปียกโชก ม่านกั้นอ่างยังปิดอยู่ราวครึ่งหนึ่ง แต่เมื่อรูดออกจนหมดก็ไม่เห็นอะไร นอกจากความว่างเปล่า ครั้นแหงนดูช่องลมก็เห็นสูงเกือบถึงเพดาน...หรือว่าจะมีใครทะลึ่งปีนป่ายขึ้นไปแอบมองลงมา
เมื่อได้รับคำตอบดิฉันก็ขนลุกเกรียวไปทั้งตัว
"จอยกำลังอาบน้ำอยู่ดีๆ ก็รู้สึกว่ามีใครมายืนอยู่ข้างๆ" เพื่อเล่าเสียงสั่นๆ เมื่อดิฉันประคองเธอไปที่เตียง "ตอนแรกนึกว่าเธอเข้ามาล้อเล่นน่ะซี แต่เอ๊ะ! ประตูใส่กลอนนี่นา เลยหันขวับไปดู! โอย...น่ากลัวเหลือเกิน"
สิ่งที่จอยเห็นคือสาวสวยคนหนึ่งกำลังยืนเปลือยกายอาบน้ำอยู่ข้างๆ เธอนั่นเอง! ดิฉันกลืนน้ำลาย ก้มลงมองดูเพื่อนสาวที่มีผ้าเช็ดตัวปิดตั้งแต่หน้าท้องลงมาถึงโคนขา พึมพำว่าคงจะเป็นผีเลสเบี้ยน พิศวาสเธอละมั้ง? จอยก้มลงมองแล้วร้องกรี๊ดเสียงดังกว่าเดิม ลุกพรวดเข้าไปในห้องน้ำทันที ปิดประตูโครม
เชื่อว่าจอยคงโดนผีหลอกจริงๆ แต่ตอนนี้เธออายเสียจนลืมกลัวผี...นึกถึงเรื่องนี้แล้วทั้งสนุกและทั้งขนหัวลุกค่ะ!
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
ปฏิทิน
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก