ไม่เข้าใจอ่ะว่าทำไมคนเรา เวลามีของสิ่งนั้นหรือคนๆนั้นอยู่ถึงรู้สึกรำคาญ หรือไม่ต้องการ ดีไม่ดีไม่คุยกันเป็นปีๆก็มี แต่เมื่อเค้าหรือเธอได้จากคุณไปแล้ว ไม่ว่าจะเป็นเลิกราหรือตายจาก ก็ดันค่อยๆสำนึกได้ว่า รักคนๆนั้นมากแค่ไหน อยากได้เค้า/เธอมากแค่ไหน..ทำไมถึงไม่รักและถนอมกันเมื่อมีโอกาส ทำไมต้องรอให้พ้นนาทีสุดท้ายแล้วถึงจะคิดรั้งไว้
ทำไมมีแฟนอยู่แล้วยังไม่รู้จักพอยังอยากมีกิ๊กอีก
ทำไมมีคุณพ่อคุณแม่ที่รักคุณอยู่แต่เมื่อคุณมีความสุขไม่เคยนึกถึงท่านกับจะไปให้พ้นๆท่าน แต่พอพ่อแม่จากไปแล้วคุณถึงเพิ่งคิดถึงท่าน..
เนื่องในโอกาสนี้จึงอยากให้ถนอมสิ่งของที่มีอยู่อย่าอยากได้กรวดจนทำให้แก้วหลุดมือไปเลย..
ปล.รักนะเดกไม่โง่
ปล.2อยากเห็นโลกนี้มีแต่รักที่บริสุทธิ์
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
ปฏิทิน
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก