cmxseed สังคมราตรี
หมวดหมู่ทั่วไป => สัพเพเหระ => ข้อความที่เริ่มโดย: shane ที่ 03 ธันวาคม 2008, 15:15:12
-
Once : กาลครั้งหนึ่งที่แม่สอด
วันหนึ่งของกลางเดือนตุลา...มีโอกาสได้ไปทำงานที่ อ.แม่สอด จ.ตาก
เดินทางจากเชียงใหม่ ไปยัง จ.ตาก ขับรถไปเองผ่านโค้งนับร้อยพันเข้าสู่ อ.แม่สอด
แม่สอด....เมืองเล็กๆ แต่พลุกพล่านไปด้วยคนหลายเผ่าพันธุ์ตั้งแต่ไทย จีน แขก พม่ารามัญยันฝรั่งตาน้ำข้าว
-
ถึงแม่สอดก็เย็นแล้ว ที่พักเป็นโรงแรมแห่งหนึ่งในตัวอำเภอ ใกล้ๆ ห้างโลตัส
เลือกทำเลที่พักในเมืองด้วยหวังว่าน่าจะเป็นโอกาสดีที่จะได้ตระเวนราตรี..... ราตรีนี้ที่แม่สอด.....
เราจะโสดเมื่อรถสตาร์ท เป็นสโลแกนของนักเที่ยวจำเป็นอย่างผม อิอิ
เข้าเช็คอินหน้าฟรอนท์....ด้วยความเหนื่อยล้าจากการเดินทางจึงถามหานวดแผนโบราณก็ได้ความว่าถ้าเรียกมาเสีย 300
....แต่ด้วยสันดานกา..เลยถามไปอีกว่า ?แล้วถ้านวดแผนปัจจุบันละพี่ เรียกมาได้ไม๊? กะว่าลองแย๊บๆ ดูก่อน ....แฮ่ม
ชายต้อนรับวัยกลางคนหันขวับมา..จ้องตาจ้องตัวจ้องหัวจรดปลายเท้า
?ที่นี้เราไม่มีแบบนั้นหรอกครับ แม่สอดเป็นเมืองเล็กๆ สงบสุข ประเพณีวัฒนธรรมดีงามยังมีอยู่?
ช่างตอบได้ไม่เข้ากับหน้าอุบาทว์ๆ ของมัน ที่มีกอเอี๊ยะติดอยู่แผ่นหนึ่งที่ขมับ
คนตอบตอบมา คนถามหน้าชานิสๆ ได้แต่ตอบแก้เก้อกลับไป....?ง่า ไม่เป็นไรครับถามดูเล่นๆ พอดีคืนนี้กะว่าจะเดินเที่ยวซักหน่อย?
...ฮื่มมม กรูนะกรูไม่น่าถามให้อายเลยยย นวดแผนโบราณก็ไม่เอาแล้วเฟ้ย
-
หลังจากเข้าห้อง อาบน้ำ อาบท่า เปลี่ยนเสื้อผ้า ดูทีวี ก็ผล็อยหลับไปเพราะความเพลีย
ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ......สะดุ้งตื่นจากเสียงเคาะประตู ...นึกในใจครายฟระ..มองดูนาฬิกาได้เวลา 2 ทุ่ม
ลุกขึ้นไปเปิดประตูด้วยความรู้สึกขอบใจที่มันมาปลุก ทำให้ไม่พลาดการตระเวรราตรีตามที่ตั้งใจไว้แต่แรก
เปิดประตูออกมาเห็นเด็กยกกระเป๋าตอนเย็น ...?เพ่ๆ อาวเด๊ะมะเพ่ สิห้าสิหด เด๊ะๆ ก็มีนะเพ่ ทั้นคือพะสอ? มันใส่ภาษาไทยสำเนียงพม่าแบบไม่ให้ตั้งตัว
แต่จากที่แปลได้คำว่า ?เด็กๆ? กับทั้งคืน ?พันสอง? มันทำให้ผมรู้สึกชวนลิ้มลองพอสมควร ?เหรอ...สวยๆ มีไม๊ ถ้ามีก็จัดมา?
....ผมลืมความตั้งใจเดิมว่าจะตระเวนราตรีไปแล้ว....เหอๆ .....
?ได้ๆ เพ่เด๋วสาทุ่มครึ่นเอามาให้ดูนะ พร้อกานเลย ห้องนู้ ห้องนี้ ห้องโน้น ห้องนั้น ก็เอา? มันชี้นิ้วไล่ไปตามห้องต่างๆ
ที่อยู่ก่อนหน้าผมทุกห้อง
ไอ้ห่ามนุษย์เห้ๆ อย่างกรูทำมัยเยอะนักวะ.....ผมนึกในใจอย่างอายๆ
-
นั่งลุ้นพอสมควร พอสามทุ่มกว่าๆ เสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น ...ก๊อกๆๆ.... ก๊.
ผมแทบไม่รอให้มันเคาะชุดที่สองก็รีบเปิดประตูออก ...แฮ่ม...ฉึกฉักๆ ปู๊นๆ... ตรูจะถึงแม่สอดแร้วววว...
ประตูเปิด ก็เจอหน้าอุบาวท์ๆ ติดกอเอี๊ยะ ยืนอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง มันเป็นคนเดียวกันกับไอ้คนที่ผมถามหน้าฟรอนท์ตอนเย็น
....ไอ้ห้า...ไหนว่ามรึงเป็นคนดีศรีสังคมนักวะ..ผมด่ามันในใจ .....
?พี่ๆ น้องมาแล้ว? มันบอกผม...ผมหันมาให้ความสนใจเด็กที่มันพามาแทน
พม่า แน่ๆ ละ พิจารณาเห็นความ ?ดำ + เตี้ย + ล่ำ + กระดำกระด่าง? แล้วส่ายหน้า ....?เพ่ไม่ไหวละไม่ใช่สเป๊คเลย จัดมาให้ใหม่เถอะ?
พูดพลางควักเงินให้ 100 นึง เป็นค่ารถ แล้วปิดประตู เดินกลับมานั่งที่เตียงอย่างเซงๆ
ตะกี้คงเป็นเด็กคนสุดท้ายที่ไม่มีห้องไหนเลือกแล้วเลยมาโยนให้ผม เวงจิงๆ
-
ประมาณ 15 นาทีผ่านไป เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีก เปิดออกดูคราวนี้เป็นเด็กยกกระเป๋า มาพร้อมกับพม่าอีกสองคน
พิศดูก็เป็นพิมพ์เดียวกันกับพม่าคนแรก แถมคราวนี้ประแป้งพม่ามาทั้งคู่เลยยยย ...ผมเริ่มเซงในจิตอย่างแรง
จ่ายค่ารถ ย้ำกับไอ้เด็กยกกระเป๋าจัดเด็ก ?กรูต้องการสวยๆ โว้ย ไม่สวยกรูไม่เอา? แล้วกลับมานั่งหัวเราะตัวเองอย่างเซง
....?หึๆ ฮ่ะๆ ว่าจะถึงแค่แม่สอด ดันจะเลยข้ามฝั่งไปตีพม่า 555+?
-
ซักพักก็มีเสียงเคาะประตู มันช่างจัดได้รวดเร็วน่าชมเชย คราวนี้คงไม่พลาดละเพราะย้ำไปแล้ว
เปิดประตูออกมาเห็นไอ้เด็กยกกระเป๋าคนเดิมพร้อมทั้งหญิงพม่า 2 คน อายุอานามประมาณ 35 ? 40 ขวบปี กระดำกระด่างเหมือนเดิม
แต่คราวนี้ที่สะดุดตาก็คือทั้งคู่สูงโย่ง สูงกว่าผมคนลคืบคนละศอก....?โอ้ยยยยย.....มรึงจะเอามาทำมัยยย ฟระ? ผมถาม
?โอ้วววว เพ่ นี๊ยังสู๊งไม่พอเหรอ เพ่จะอาวสู๊นๆ นี่ก็สู๊นที่สุที่ผมหาได้แล้ววว? ไอ้เด็กยกกระเป๋าพูดอย่างหมดความอดทน
ผมเริ่มเข้าใจปัญหาเรื่องการสื่อสาร
?มึงจะบร้าเหรอ กรูจะเอาสวยๆ โว้ยยยย ไม่ได้จะเอาสูงๆ?
?นี่มึงดูปากกรูนะ สวยๆ สวยๆ เข้าใจไม๊? ผมพูดด้วยความอ่อนอกอ่อนใจอยากจะร้องให้
อารมณ์จะถึงแม่สอดทะลวงเข้าตีพม่า อันตรธานเหือดหายไปหมดแล้ว
?ครั้งสุดท้ายนะ ไปจัดไอ้ที่แพงที่สุด เท่าที่จะจัดได้มาให้หน่อย เพ่มีเงิน? ผมว่าไปนั่น
แต่ความหวังก็ไม่เหลือแล้วละ ประกอบกับอาการเซงที่จ่ายค่ารถไปหลายครั้ง
-
นอนรอที่เตียงพร้อมกับนึกในใจว่า ถ้าครั้งนี้ไม่ได้เรื่อง จะปัดฝุ่นแผนตะลุยราตรีแม่สอดละ
ก๊อกๆๆ ..นี่เป็นเสียงเคาะครั้งสุดท้าย นึกพลางเดินไปเปิดประตู
เห็นเด็กยกกระเป๋าหน้าเดิมพร้อมด้วยผู้หญิงคนหนึ่งยืนเปียกฝนม่อล่อกม่อแลก
..ฝนตกตั้งแต่เมื่อไหร่..นี่ผมคงหงุดหงิดจนไม่ได้ยินกระทั่งเสียงฝนที่ตกลงมา...ดูท่าจะตกหนักซะด้วยสิ
มองเห็นหน้าน้องที่มันพามาให้ไม่ชัด ก็คงเป็นพม่าละ เห็นแต่หุ่นผอมบางๆ ผมยาวๆ
อาการที่ยืนก้มหน้ากอดอกด้วยความหนาวสั่นอย่างน่าสงสาร ประกอบกับฝนที่ตกอยู่ข้างนอกนั่น
ทำให้แผนตะลุยราตรีแม่สอดต้องพับลงอีกรอบ เลยตัดสินใจ
?เอาก็เอาวะ? จ่ายเงิน จ่ายทิป ปิดประตูหยิบผ้าเช็ดตัวให้น้องเค้าเช็ดหน้าเช็ดผม
-
ผมเริ่มสังเกตเห็น รูปร่างบางๆ ผิวขาวๆ เนียนไม่กระดำกระด่างผิดกับไอ้คนก่อนๆ ที่เอามาอย่างฟ้ากับเหว
ผมยาวๆ สูงประมาณ 160 หน้าตาพอเทียบได้กับพวกเบอร์ M ซายูริ อาบอบนวดชื่อดังในเชียงใหม่
ผมกะด้วยสายตาว่าอายุเธอคงประมาณ 27 ? 30 ปี
ความรู้สึกแว๊บแรกคือ ?คุ้มจังกรู?
แต่ร่างที่บอบบาง สั่นเทา แววตาที่ดูเหงาๆ..รอยยิ้มเศร้าๆ ที่พยายามฝืนส่งมาให้แขกอย่างผม ทำให้มีบางอย่างก่อตัวขึ้น.....เสี้ยวหนึ่งในความรู้สึก
เธอเดินเข้าไปห้องน้ำแล้วนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกมา
ผมยังนอนอยู่บนเตียง สวมเสื้อผ้าอยู่เหมือนเดิม สายตาจ้องอยู่ที่ทีวี แต่หัวใจกำลังทำความเข้าความรู้สึกที่บังเอิญเกิดขึ้นมาแบบไม่ได้ตั้งใจ
-
เธอนั่งข้างๆ ยิ้มแบบเหงาๆ เศร้าๆ ฝืนๆ แล้วเอื้อมมือมาจะถอดเสื้อผม...ผมจับมือเธอไว้ ส่ายหน้าพยายามยิ้มแล้วบอกเธอว่า
......"คุยกันก่อน พูดภาษาไทยได้ไม๊?
?นิดหน่อย? เธอตอบเสียงเบาจนผมแทบไม่ได้ยิน
?แล้วฟังละ? ผมถามอีก
เธอพยักหน้า.....แล้วเราก็เริ่มด้วยการคุยกัน
คืนนั้นเราทั้งคู่คุยกันมากกว่ามี Sex เธอเองก็ประหลาดใจที่ผมไม่เหมือนแขกคนอื่นๆ ที่จะพยายามทำอะไรกับเธออีท่าเดียว
ส่วนใหญ่เป็นผมที่พยามจะคุยถามโน่นถามนี่ เธอได้เพียงตอบเป็นคำๆ หรือพยักหน้ารับ
และแววตาที่เธอมองผมเปลี่ยนไป หากผมไม่คิดไปเอง
-
เธอมาจากย่างกุ้ง อายุ 35 แล้ว ผิดจากที่ผมคาดไว้หลายปี
เคยแต่งงานแล้วเลิกกันและมีลูกด้วยกันคนหนึ่งอายุ 5 ขวบ เข้ามาขายบริการในแม่สอดได้สักพักนึงแล้ว ไม่มีบัตรอะไรทั้งนั้น
ได้ค่าตอบแทนจากคนที่เธอเรียกว่า ?เฮีย? ซึ่งเป็น ?ตำรวจ? อยู่ในแม่สอดเป็นครั้งๆ
ถ้ารับแขกแบบชั่วคราว ?เฮีย? จะเรียกจากแขก 500 และแบ่งให้เธอ 150
ถ้าค้างคืนแบบครั้งนี้เฮียจะแบ่งให้ 350 จากค่าตัวที่เก็บจากผมไป 1,500
ทุกๆ เดือนเธอจะรวบรวมเงินได้ประมาณ 2,000 ? 3,000 บาท แล้วฝากเฮียส่งกลับบ้าน
สิ่งหนึ่งทีเธอพยามบอกผมอย่างตะกุกตะกัก ก็คือ
?
"เธอคิดถึงลูกมาก และจะต่อสู้ทุกอย่าง จะทำทุกเพื่อลูกของเธอ?
-
เช้าวันนั้นก่อนที่เฮียจะมารับกลับ เธอเดินเข้ามากอดผมและพยายามพูดว่า ?ขอบคุณ?
ผมออกจากโรงแรม เช็คเอาท์กับชายหน้าอุบาวท์ติดกอเอี๊ยะคนเดิม ไปทำงานและขับรถกลับเชียงใหม่ในบ่ายวันนั้น
ระหว่างเส้นทางที่ขดเคี้ยวออกจากแม่สอด มีคำถามหลายอย่างเกิดขึ้นในหัว
คนเราช่างมีความจำเป็นไม่เหมือนกันจริงๆ ทำไมต้องดิ้นรนทำไมบางคนสุขสบาย ทำไมต้องเอาเปรียบทำไมบางคนถึงยอมถูกเอาเปรียบ
ระหว่างมนุษย์ด้วยกัน ....อะไรหายไป
-
? ? ? ? ส่วนตัว....ผมดีใจที่ได้เข้าใจเธอมากขึ้นในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง...ถึงแม้นผมจะช่วยอะไรเธอไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว
ถ้ามีโอกาสอยากจะกลับมาแม่สอดอีกสักครั้ง อย่างน้อยแค่ได้รับรู้ว่าเป็นอย่างไรบ้าง สบายดีมั๊ย
? ? ? ? ขับรถกลับมาถึงเชียงใหม่ก็ค่ำ ก่อนเข้าบ้านแวะซื้อของเล่นที่ดีที่สุดที่ลูกเคยอยากได้....ลูกผมอายุ 5 ขวบ
แวะซื้ออาหารที่ดีที่สุดที่ภรรยาผมเคยอยากทาน
? ? ? ? ขับรถเข้าบ้าน จอดรถ แล้วอุ้มลูกที่วิ่งออกมาหาอย่างดีใจ
? ? ? ? .....สิ้นสุดการเดินทางของนักเที่ยวจำเป็น...
? ? ? ? ? Once : กาลครั้งหนึ่งที่แม่สอด
-
ไม่ใช่การบ้าน แต่ เป็นเรื่องที่ค้างอยู่ในใจ ....ขออภัยที่เล่ายาวครับ
จัดหน้าก็ไม่เป็นอ่านยากหน่อย
...ขอคำแนะนำมือใหม่ด้วยนะครับ fdgdfdf
-
อ่านแล้วได้แนวคิด.... อย่าให้ความหื่น กลืนตัวตน เขิน
-
อ่านแล้วได้แนวคิด.... อย่าให้ความหื่น กลืนตัวตน เขิน
เราเลิกเที่ยวละบ๋อ??
-
โห...ท่านอ่านแล้วอย่างเศร้าเลยครับท่าน ความรู้สึกหลายอย่างปะปนกันไปหมด สุข.....เศร้า ถูก....ผิด ชั่ว.....ดี มองเห็น.......มองไม่เห็น
บางอย่างในชีวิตก็เลือกได้ บางอย่างก็ไม่ได้เลือก บางอย่างเลือกแล้วก็เลิกไม่ได้ ขอบคุณครับ ประสบการณ์อีกแบบหนึ่งในชีวิต
-
อ่านแล้วได้แนวคิด.... อย่าให้ความหื่น กลืนตัวตน เขิน
เราเลิกเที่ยวละบ๋อ??
เลิกเถอะ....... พอคิดแบบนี้แล้ว ถ้าเราเลิกน้องๆจะอยู๋กันอย่างไร ไหนจะทางบ้านอีก เขิน
-
ซึ้งครับ
บางครั้งอารมณ์กับความรู้สึกก็ต้องแยกกันให้ออก
ดีครับ บางครั้งเราก็ลืมมองสิ่งที่อยู่ใกล้ๆตัว kjhg
-
อย่าให้ถึงกับเลิกเลย
ผมเองก็ยังไม่เลิก fdgdfdf
-
อ่า รู้สึกว่ายังขาดตอนสำคัญไปนะคะ อิอิ (ล้อเล่น)
ตามมาให้กำลังใจพี่เชนค่า
8) 8)
-
ประเด็นไม่ใช่การเลิกเที่ยวครับ ประเด็นอยู่ที่มีตัวหนึ่ง*เอาเปรียบสาวพม่า พยายามให้อยู่ในความสมดุลทั้งความหื่น ความอยาก แต่ต้องไม่ใ่ช่การบังคับ ขู่เข็น เช่น เค้าไม่ชอบก็อย่าพยายามยัดปากเค้า เค้าพอใจราคา เราจ่ายได้ น่าจะสมเหตุสมผลนะ
*ตัวหนึ่งอาจคิดว่า น่าจะเยอะสำหรับคนพม่าแล้ว แต่ส่วนตัวนะ ผมว่าตัวหนึ่งไม่ควรจะได้เกินครึ่งของคนที่ทำงานนะ
-
อ่านแล้วได้แนวคิด.... อย่าให้ความหื่น กลืนตัวตน เขิน
เราเลิกเที่ยวละบ๋อ??
เลิกเถอะ....... พอคิดแบบนี้แล้ว ถ้าเราเลิกน้องๆจะอยู๋กันอย่างไร ไหนจะทางบ้านอีก เขิน
แล้วถ้าน้องเลิก (ทุกคน) เราจะอยู่กันอย่างไร เขิน
-
ผมก็ให้เกียรติ กับทุกคนที่ทำงานแบบนี้นะครับ แม้กระทั่ง เด็กคาราโอเกะ
ถ้าเลือกได้ งานแบบนี้ไม่มีใครอยากทำหรอก
แต่มันจำเป็น
คนเราไม่ได้เหมือนกันทุกคน ความจำเป็นจึงแตกต่างกันไป
"เค้าก็ทำงานสุจริต เพียงแต่สังคมไม่ยอมรับเท่านั้น" จำมาจาก BLV นะครับ
ดังนั้นควรจะสุภาพกันน้องๆครับ เค้าก็มีจิตใจ เป็น คนเหมือนกับเรานี่แหละ ..........
-
นั่นสิครับ ไม่มีครายเลือกเกิดได้นี่นา lkkjjh
-
ยอดเยี่ยมครับ ยกนิ้วให้เลย pongz
-
ชีวิตของคนที่เลือกไม่ได้ ท่านได้ทำดีที่สุดแล้วครับ ให้เกียรติเค้าเข้าใจเค้า อาชีพแบบนี้มีใครตั้งใจอยากทำบ้างละครับ อ่านแล้วสะท้อนใจครับ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าดี ๆ ครับ
ได้อะไรเยอะเลย dsgjsd
-
เป็นเรื่องเล่าที่ดีคับท่านแต่ในโลกที่แท้จิงมันมีเหตุการณืหลายอย่างมากไม่ว่าดีหรือร้าย ต้องทำใจยอมรับมันคับท่าน
-
ประเด็นไม่ใช่การเลิกเที่ยวครับ ประเด็นอยู่ที่มีตัวหนึ่ง*เอาเปรียบสาวพม่า พยายามให้อยู่ในความสมดุลทั้งความหื่น ความอยาก แต่ต้องไม่ใ่ช่การบังคับ ขู่เข็น เช่น เค้าไม่ชอบก็อย่าพยายามยัดปากเค้า เค้าพอใจราคา เราจ่ายได้ น่าจะสมเหตุสมผลนะ
*ตัวหนึ่งอาจคิดว่า น่าจะเยอะสำหรับคนพม่าแล้ว แต่ส่วนตัวนะ ผมว่าตัวหนึ่งไม่ควรจะได้เกินครึ่งของคนที่ทำงานนะ
เห็นด้วยครับ...ไอ้พวกแมงดา ทำนาบน JIM ผู้หญิงแบบนี้ เห็นแล้วสงสารคนทำงานจริงๆอ่ะ :D
เรื่องนี้ดีมากครับ...ดำเนินเรื่องได้สนุก และจบได้อย่างสวยงาม (ปนเศร้า) poiu
-
อ่านแล้วเห็นอีกมุมนึงของชีวิตเลยอ่ะ lkkjjh
-
ผมก็ให้เกียรติ กับทุกคนที่ทำงานแบบนี้นะครับ แม้กระทั่ง เด็กคาราโอเกะ
ถ้าเลือกได้ งานแบบนี้ไม่มีใครอยากทำหรอก
แต่มันจำเป็น
คนเราไม่ได้เหมือนกันทุกคน ความจำเป็นจึงแตกต่างกันไป
"เค้าก็ทำงานสุจริต เพียงแต่สังคมไม่ยอมรับเท่านั้น" จำมาจาก BLV นะครับ
ดังนั้นควรจะสุภาพกันน้องๆครับ เค้าก็มีจิตใจ เป็น คนเหมือนกับเรานี่แหละ ..........
ผมชอบคำนี้ละครับท่าน โดนใจผมนะครับ เพราะผมให้เกียรติทุกคนที่ทำงานอย่างนี้เหมือนกันนะครับ
-
ดีใจที่ได้เข้ามาอ่านครับพี่เชน :(
ดีใจด้วย ครับ ซึ้งจิง ๆ
-
ตอนนี้ผมยังจำน้องคนนี้ได้ติดตา และพยายามที่กลับไปอีกครั้ง อยากเจอจริงๆ ครับ
-
อ่านแล้วน่าสงสารนะ lkkjjh
-
ซึ้ง ครับ :(
-
เป็นบทความ ที่อ่านแล้วกินใจดีครับ .... อาชีพแบบนี้ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ ใครๆก้ไม่อยากทำละครับ เอ้อออ .... .bmvb
-
ไล่อ่านมาหลายกระทู้แล้ว ว่าจะไม่โพส เจอกระทู้นี้อดโพสไม่ได้
ผมว่าเป็นเรื่่องของการพยายามเข้าใจคนอื่น ซึ่งทุกวันนี้ผมว่าหายาก และเขียนได้หลายรสดี นับถือๆ ljhg
-
ไล่อ่านมาหลายกระทู้แล้ว ว่าจะไม่โพส เจอกระทู้นี้อดโพสไม่ได้
ผมว่าเป็นเรื่่องของการพยายามเข้าใจคนอื่น ซึ่งทุกวันนี้ผมว่าหายาก และเขียนได้หลายรสดี นับถือๆ ljhg
อีกหลายๆกระทู้ ในที่ๆยังไม่ได้เห็น xxกว่านี้เยอะนะคะ
ไหนๆก้ดูแล้ว โพสหน่อยจิคะ เจ้าของทู้เค้าจะได้ดีใจ
etewt etewt
-
มีลูกอายุเท่ากัน เลยเข้าใจกันง่ายหน่อย hgjhg pongz vbnn
-
ขอบคุณครับ
สำหรับความรู้สึกแบบนี้ ที่ยังมีให้คนรอบข้าง.........
-
เป็นกระทู้ดีๆอีกกระทู้นึงครับ
-
350 จาก 1500.....คนเรานะทำไปได้
-
..คนเราก้ออย่างงี้แหละหนอ....
...ดีชั่วรู้หมด..แต่อดไม่ได้.... fdgdf
-
คนเราทุกคนต้องดิ้นรนหากินทั้งนั้น พพำ พพำ
-
บางครั้ง และหลายครั้ง คนเราก็ต้องใช้ความรู้สึก ตัดสินแทนเหตุผล พพำ
-
อ่านแล้วอึ้งไปครับ ...
-
ซีรี่นี้ซึ้งมาก
-
แหมพอหายหื่นนี่คิดถึงเมียเชียวนะท่าน แต่ผมมีแหล่งที่แม่สอดนะท่าน เด็กราชภัฎสวยๆเยอะเลยท่าน... .,mn
-
ร่างกาย คือ สื่อครับ
ไม่ต้องใช้ภาษา หรือคำพูดร้อยล้านคำ
แต่มันจะมาเอง ตามความรู้สึก และแอคชั่นของเธอ
ผมค้นหาอยู่ครับ แล้วจะมาโพสต์บอกกัน
-
อ่านแล้วซึ้งครับ ขอบคุณสำหรับสิ่งดี ๆ แบบนี้ในเว็ปนี้ หายากนะ jhg
-
แอบหักมุม
-
อ่านแล้วน่าคิดเนอะ
-
ซึ้งครับ จริงๆๆ เปรียบเสมือนการบรรลุอีกขั้นหนึ่งของการท่องราตรี คือเห็นอกเห็นใจผู้อื่นแล้ว
-
ซึ้ง แต่งแล้วก็เลิกเที่ยวได้แล้วเพ่
-
เรื่องก็เยี่ยม การเล่าก็เยี่ยม pongz