คนที่มีศรัทธาต่อพระครูบาอาจารย์เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
เวลาปฏิบัติก็จะได้อารมณ์เร็ว คนไหนเหมือนคนป่าและมีมิจฉาทิฐิก็จะยาก
แต่ในกรณีที่เป็นคนซื่อ ๆ ตรง ๆ มีอะไรก็พูดตรง ๆ ตามที่รู้สึก
มีอารมณ์อะไรเกิดขึ้น ก็พูดตามความเป็นจริง
คนแบบนี้เขาอาจจะดื้อก็จริง แต่เขาเป็นคนซื่อ คือจิตมันซื่อตรง
ถ้าตั้งใจทำสักหน่อยจะได้อารมณ์เร็ว พอทำไปสักพัก
ก็จะสัมผัสภาวะต่าง ๆ ที่ไม่เคยเข้าใจได้ เพียงแต่ว่าอาจจะมีความ
แยบคายที่น้อยไปหน่อย
ถ้าเป็นคนซื่อ ๆ ตรง ๆ ในทางพุทธศาสนา ก็เท่ากับว่ามี
สมาธิอยู่ในตัว แต่ถ้าจิตมันคิดพิสดารในเรื่องต่าง ๆ มีเหตุผลเยอะเกินไป
จิตแบบนี้มันเป็นจิตที่คด การรู้ธรรมก็จะยาก แต่เมื่อใดที่รู้สึกเฉย ๆ ไม่คิดอะไร
ก็จะสามารถรู้ได้เร็ว ที่มีคนกล่าวไว้ว่า
"รู้มากยากนาน รู้น้อยพลอยรำคาญ สู้ไม่รู้อะไรเลย ทำไปด้วยจิตเปล่า ๆ ว่าง ๆ
ไม่ต้องมีอะไร แล้วจะรู้ได้ไว"
ซึ่งมันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
ปฏิทิน
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก