เหตุการณ์แบบนี้อ่านเผินๆ เหมือนโรคจิต แต่เอาเข้าจริงๆ มันซับซ้อนนะครับ
ผู้หญิงคนนี้จะต้องมีอะไรที่ไม่สามารถเปิดเผยได้กับท่านแน่ๆ เพราะคนเรานั้น
หากผูกพันกันแล้ว ก็ย่อมอยากจะเจอกันเป็นธรรมดาแหละครับ
สมัยผมเรียนปี 1 ตอนนั้นแชทใน มช.ฮิตมากครับ แชทไปห้องคอมแต่ละคณะได้ง่ายๆ
ผมรู้จักกับสาวคณะมนุษย์คนนึง เลยนัดเจอที่ห้องสมุดคณะมนุษย์ แต่ผมไม่เจอเธอครับ
แต่ว่า เธอก็ยัง page มาหาผมบ่อยๆ ผมงี้ทรมานมาก อยากเจอเธอใจจะขาด
เพราะเธอเห็นผม แต่ผมไม่เห็นเธอ จนมารู้ความจริงก่อนขึ้นปี 2 เธอบอกว่าขอโทษ
ที่หลอกว่าเธอเรียนปี 1 เหมือนผม ทั้งที่จริงๆ จะจบปี 4 แล้ว กลัวผมโกรธ
ซึ่งผมก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่อยากเจอ (แต่ตอนนั้นบอกตรงๆ ก็หลงรักไปเยอะเลย)
จนวันที่เธอจบก็กลับ กทม.ไป และส่งรูปให้ผมดูผ่าน E-mail ผมเห็นรูปแล้วยิ่งอึ้งไปกันใหญ่
สวยแบบโดนใจมากๆ มีทั้งรูปสมัยเป็นลีดปี 1 และรูปปัจจุบัน แต่ก็ได้แต่เก็บเธอไว้ในความทรงจำครับ
เพราะผมไม่เคยได้เจอตัวจริงของเธอสักครั้ง แต่เธอบอกว่าผมน่ะเดินสวนกับเธอนับครั้งไม่ถ้วน
และยังแซวว่าตอนที่นัดที่ห้องสมุดคณะมนุษย์นั้นก็รู้ทันทีว่าเป็นผม เด็กปี 1 ผูกไทเปิดประตูห้องสมุด
แล้วมองซ้ายมองขวาแบบเด็กไร้เดียงสา เฮ้อ เขิน