Mohan Kumar วิวาห์สังหารในอินเดีย ฆาตกรต่อเนื่อง 20 ศพ

[etatae333]

Tweet

Mohan Kumar
วิวาห์สังหารในอินเดีย ฆาตกรต่อเนื่อง 20 ศพ



ผู้หญิงอินเดียที่ไม่ได้แต่งงานก็ไม่ต่างอะไรกับภาระ และความอัปยศของครอบครัว หญิงสาวแทบทุกคน
จึงพร้อมจะเปิดใจรับชายหนุ่มที่เข้ามาตีสนิท โดยไม่เคยระแวงเลยว่าสิ่งที่เห็นกับความเป็นจริงอาจไม่ใช่
เรื่องเดียวกัน เพราะสุนัขจิ้งจอกบางตัวอาจแฝงกายมาในคราบของผู้ชายที่แสนดีก็ได้

ที่รัฐเคราลา ภูมินา หญิงสาววัย 35 ปี กำลังจะออกจากบ้านเพื่อไปเป็นเจ้าสาวของ "อนันดา" ครูหนุ่มใหญ่
จากรัฐทางใต้ ก่อนออกเดินทางพ่อแม่ของเธออวยชัยให้พรเสียยืดยาว ด้วยความปลื้มใจที่ลูกสาวจะได้แต่งงาน
เป็นฝั่งเป็นฝาเสียที ถึงแม้พวกเขาจะไม่เคยรู้จักหัวนอนปลายเท้าของอนันดามาก่อน แต่ท่าทางสุภาพเรียบร้อย
ของชายหนุ่ม ก็ทำให้สองผัวเมียเชื่อว่าภูมินาจะต้องมีสามีที่ดีอย่างแน่นอน แต่แล้วหลังจากการอำลาในวันนั้น
ทั้งคู่ก็ไม่ได้ข่าวคราวของภูมินาและสามีอีกเลย

เช่นเดียวกับครอบครัวของ เบบี้ นายัค หญิงสาววัยเบญจเพสจากเมืองพิราจ ที่ไม่ได้ข่าวคราวลูกสาวอีกเลย
หลังจากเบบี้กับ "อนันดา" เจ้าบ่าวที่เธอรู้จักเพียงวันเดียว มาบอกลาเพื่อเดินทางไปแต่งงานที่บ้านของเจ้าบ่าว
ไม่มีใครรู้ว่าเจ้าบ่าวที่แสนอ่อนโยนจะพาเบบี้เข้าพักในโรงแรมราคาถูกใกล้กับสถานีรถประจำทาง KSRTC แล้ว
ลงมือข่มขืนเธอ จากนั้นก็ให้เบบี้กินยาเม็ดหนึ่ง ก่อนจะหลบหนีไปพร้อมกับเงินทองและเครื่องประดับที่เธอนำ
ติดตัวมา ทิ้งให้หญิงสาวนอนหายใจรวยรินจวนเจียนจะขาดใจตาย อันเป็นผลจากพิษไซยาไนด์ที่เธอกินเข้าไป
กว่าที่พนักงานโรงแรมจะพาเบบี้ส่งโรงพยาบาล เจ้าสาวเคราะห์ร้ายก็อาการโคม่าเกินเยียวยาแล้ว เธอเสียชีวิต
บนรถพยาบาลโดยไม่มีโอกาสแม้แต่จะบอกชื่อฆาตกรให้ใครได้รู้

เหตุการณ์เดียวกันนี้เกิดขึ้นกับ อนิตา บาริมา วัย 22 ปี ซึ่งหายตัวไปเหมือนไม่มีตัวตนอยู่บนโลก หลังจากเดินทางไป
พร้อมว่าที่เจ้าบ่าวเพื่อไปเข้าพิธีวิวาห์ที่บ้านของฝ่ายชาย จะแตกต่างกันก็ตรงที่ครอบครัวของอนิตา ไม่ได้ชะล่าใจ
คิดว่าลูกสาวกำลังปรับตัวกับบทบาทแม่ศรีเรือนจนไม่มีเวลาแม้แต่จะโทรศัพท์มาหา เหมือนครอบครัวหญิงสาวคนอื่นๆ
พอลูกสาวขาดการติดต่อไปสองสัปดาห์ บิดาของอนิตาก็นึกสังหรณ์ขึ้นมาทันทีว่าลูกสาวและลูกเขยอาจถูกปล้น
ระหว่างเดินทาง จึงตัดสินใจไปแจ้งความที่สถานีตำรวจเมือง บันท์วัล ตาลุค จนกลายเป็นจุดเริ่มต้นของการเปิดโปง
คดีฆาตกรรมครั้งใหญ่ที่สร้างความตกตะลึงไปทั่วประเทศอินเดีย

ตำรวจลงมือสืบหาด้วยการแกะรอยคลื่นโทรศัพท์ของอนิตา จนพบว่ามันถูกใช้ครั้งสุดท้ายที่หมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง
ห่างจากเมืองมังกาลอร์ออกไปประมาณ 20 กิโลเมตร เจ้าหน้าที่จึงติดตามไปจนพบตัวอนันดา แต่กลับไม่มีร่องรอย
ของอนิตาผู้เป็นภรรยา อนันดาจึงตกเป็นผู้ต้องสงสัยในการหายตัวของหญิงสาวทันที เมื่อถูกสอบปากคำอย่างหนัก
อนันดาก็จนด้วยหลักฐานจนต้องยอมสารภาพว่าเขาได้สังหารภรรยาไปแล้ว และที่น่าตกใจที่สุดก็คือ เขานี่ล่ะที่เป็น
Mohan Kumarฆาตกรต่อเนื่อง เจ้าของปริศนาการหายตัวไปของหญิงสาว 20 คน



อนันดามีชื่อจริงว่า โมฮาน คูมาร์ วัย 46 ปี เป็นอดีตครูในโรงเรียนประถมแห่งหนึ่งในเมืองบันท์วัล ตาลุค แต่ในปี
2003 เขาถูกไล่ออกจากงานเนื่องจากไม่ตั้งใจสอนหนังสือ ทำให้โมฮานหมดทางทำมาหากิน เขาจึงวางแผนหา
เงินจากหญิงสาวที่อยากมีครอบครัว โดยเข้าไปตีสนิทแล้วขอเธอแต่งงาน จากนั้นก็ให้พวกเธอหอบเครื่องประดับ
เท่าที่มีอยู่ติดตามเขาไป ก่อนจะฆ่าชิงทรัพย์ภรรยาผู้น่าสงสารเหล่านี้เสียตั้งแต่กลางทาง

"ผู้ต้องหาจะเลือกเหยื่ออย่างระมัดระวัง โดยพุ่งเป้าไปที่ผู้หญิงเรียบร้อย ไม่ค่อยมีเพื่อน ท่าทางหัวอ่อน เมื่อพบคนที่
เขาต้องการ เขาจะเข้าไปตีสนิท โดยทำทีเป็นทักคนผิดคิดว่าเธอเป็นเพื่อนคนหนึ่งที่เขารู้จัก จากนั้นก็ใช้ความปากหวาน
ตะล่อมถามถึงความเป็นอยู่ในครอบครัวของเธอ"

ผู้กำกับการตำรวจเมืองมังกาลอร์แถลงต่อหน้านักข่าว

"ถ้าหญิงสาวมีญาติพี่น้องหลายคน หรือมีญาติเป็นผู้มีอิทธิพล เขาจะไม่ยุ่งเกี่ยวด้วย โมฮานจะเลือกเฉพาะหญิงสาว
จากครอบครัวเล็กๆ ฐานะปานกลาง ไม่มีเส้นสายที่จะตามสืบหาตัวเขา เมื่อได้คนที่เหมาะสมแล้วเขาจะใช้เวลาประมาณ
1-2 เดือนในการหลอกล่อจนเหยื่อตกหลุมรัก แล้วจึงขอเธอแต่งงานโดยไม่ต้องมีสินสอด มีเหยื่อเพียงไม่กี่รายที่ปฏิเสธ
ข้อเสนอนี้ หญิงสาวส่วนใหญ่อยากเป็นฝั่งเป็นฝาอยู่แล้ว เมื่อเขาเสนอว่าพวกเธอจะได้แต่งงานโดยไม่ต้องหาเงินค่า
สินสอดมาสู่ขอเขา พวกเธอก็รับปากทันที"


วันรุ่งขึ้นเขาจะชวนเหยื่อไปทำพิธีแต่งงานกันที่มัสยิด จากนั้นก็ให้เธอไปบอกลาคนที่บ้าน พร้อมกับเก็บเงินทอง
ของมีค่า ซึ่งโดยมากมักจะเป็นเครื่องประดับทอง เงิน และเครื่องเพชรที่แม่มอบให้ลูกสาวเป็นของขวัญแต่งงาน
แล้วพาเจ้าสาวคนใหม่นั่งรถเมล์ไปลงที่เมืองใกล้ๆ เมื่อถึงที่เปลี่ยวที่หมายตาไว้ โมฮานจะบอกให้ภรรยาเอาเครื่องเพชร
และกระเป๋าสตางค์ที่ใส่บัตรประชาชนมาให้เขาเก็บไว้เพื่อความปลอดภัย ก่อนจะข่มขืนเธอแล้วเอายาพิษไซยาไนด์
ให้กิน โดยหลอกว่าเป็นยาคุมกำเนิด กลลวงของเขาทำให้ผู้หญิงที่มีความฝันจะได้แต่งงานต้องจบชีวิตลงอย่าง
น่าเวทนา เมื่อศพถูกพบในภายหลัง ตำรวจท้องที่มักสรุปสำนวนว่าเป็นคดีที่ปิดไม่ลง เพราะไม่รู้ว่าเหยื่อเป็นใคร
มาจากไหน เนื่องจากไม่มีเอกสารที่จะระบุตัวตนเหลืออยู่เลย

โมฮานยอมสารภาพว่านอกจากอนิตาแล้ว เขายังได้ทำฆาตกรรมหญิงสาวอีก 18 คน ด้วยวิธีเดียวกัน โดยบางช่วง
เขาจะลงมือติดต่อกันหลายคดี จากนั้นก็เว้นช่วงไปนานหลายเดือนแล้วจึงออกอาลาวาดอีกครั้ง รวมเวลาในการ
ฆ่าต่อเนื่องทั้งหมดประมาณ 5 ปีเต็ม ในบรรดาเจ้าสาวที่เขาสังหารไปมี 4 คนเป็นชาวเมืองโคดากู อีก 4 คนมา
จากเมืองบันท์วัล ตาลุค 2 คนเป็นชาวเมืองซูเลีย 3 คนเป็นชาวเมืองพูเทอร์ คนหนึ่งมาจากเมืองมูดบิดรี 2 คน
เป็นชาวเมืองเบลแทนกาดี 1 คนจากเมืองมันกาเลอร์ และที่เหลืออีก 2 คนมาจากเมืองกาสะราก็อด

ส่วนโรงแรมอันเป็นสถานที่ฆาตกรรมนั้น โมฮานจะเลือกที่ไม่ซ้ำกันเพื่อป้องกันคนจำหน้าได้ ผิดกับสถานีรถ
ประจำทางที่เขาพาเจ้าสาวไปหยุดพัก ซึ่งโมฮานมักจะเลือกสถานที่ที่เขาคุ้นเคย เช่น สถานีแมดิเกอรี,
สถานีเมืองบังกาลอร์, สถานีอุดูปี เป็นต้น เพราะเขารู้ทำเลเป็นอย่างดี รู้ว่าจะลัดเลาะจากสถานีไปยังโรงแรมเล็กๆ
ในละแวกนั้นได้อย่างไรโดยไม่มีใครเห็น



ในตอนนั้น ชื่อของเหยื่อที่ตายด้วยน้ำมือโมฮานมีถึง 19 รายแล้ว จากประสบการณ์คลุกคลีกับผู้ร้ายใจทมิฬ
มามากทำให้ตำรวจเชื่อว่ายังมีอะไรบางอย่างที่โมฮานไม่ยอมบอกออกมา ไม่ว่าสิ่งที่เขาพยายามซ่อนเร้นจะเป็นอ
ะไรก็ตาม แต่มันต้องไม่ใช่เรื่องดีอย่างแน่นอน ด้วยเหตุนี้เจ้าหน้าที่จึงไม่แปลกใจเลย เมื่อชายสูงอายุคนหนึ่งมา
แจ้งความหลังจากได้อ่านเรื่องราวของโมฮานจากหนังสือพิมพ์ เขาสงสัยว่าภูมินาลูกสาวของเขาซึ่งออกจากบ้าน
ไปพร้อมลูกเขยได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยเช่นกัน พ่อเฒ่าจึงสงสัยว่าภูมินาอาจจะตกเป็นเหยื่อของฆาตกร
ต่อเนื่องที่กำลังเป็นข่าวดังทั่วประเทศก็ได้ และเมื่อตำรวจนำรูปของโมฮานออกมาให้ดู บิดาของภูมินาก็ยืนยัน
เป็นมั่นเป็นเหมาะว่าเขาก็คือลูกเขยที่ภูมินาพามารู้จักที่บ้านนั่นเอง การปรากฏตัวของพ่อเฒ่าบีบให้ฆาตกรเลือดเย็น
จำต้องสารภาพว่าเขาได้สังหารภูมินาไปแล้วที่เมืองบัลกาลอร์ ห่างจากบ้านเกิดของเธอไม่ไกลนัก

เมื่อรวมคดีของภูมินาอีกหนึ่งคดี จำนวนเหยื่อฆาตกรรมในครั้งนี้จึงเพิ่มขึ้นเป็น 20 รายมากพอที่จะส่งโมฮานขึ้นสู่
ลานประหารได้นับสิบครั้ง และเมื่อสืบคดีย้อนไปไกลกว่านั้น หน่วยสืบสวนก็พบอีกด้วยว่า เหยื่อรายแรกที่สังเวยชีวิต
ให้กับความอำมหิตของโมฮานเป็นหญิงสาวชื่อรัธนา เธอเป็นหญิงสาวคนแรกที่โมฮานพยายามล่อลวงให้แต่งงานด้วย
แต่รัธนาปฏิเสธ โมฮานจึงบันดาลโทสะผลักเธอตกสะพานเนทราวาตี ที่เมืงธาร์มัสตาล จนจมน้ำตาย



คดีของโมฮานถูกตัดสินตั้งแต่ยังไม่ขึ้นศาลว่าเขาคงหนีไม่พ้นโทษประหาร เมื่อความตายที่เคยหยิบยื่นให้คนอื่น
กลับมาถึงตัวเสียเอง โมฮานก็มีอาการตื่นกลัวอย่างเห็นได้ชัด อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำลายสติสัมปชัญญะและกำลัง
ขวัญของเขามากที่สุดก็คือการต้องตระเวนไปตามเมืองต่างๆ เพื่อชี้จุดที่เขาสังหารเหยื่อแต่ละราย พร้อมกับบรรยาย
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับพวกเธอทุกคนให้ตำรวจฟังอย่างละเอียด ภาพของหญิงสาวผู้บริสุทธิ์ถึง 20 คนย้อนกลับ
เข้ามาในมโนสำนึกของเขา ทีละฉากละตอนราวกับจะมาทวงชีวิตของพวกเธอ ความกดดันถาโถมเข้าใส่โมฮาน
จนทนต่อไปไม่ไหว

เช้าวันหนึ่งเขาจึงพยายามฆ่าตัวตายด้วยการแขวนคอในห้องน้ำสถานีตำรวจ แต่ตำรวจที่เฝ้าอยู่หน้าห้อง
ได้ยินเสียงผิดปกติเสียก่อนจึงเข้ามาช่วยยื้อชีวิตโฉดของเขาไว้ได้ เพื่อยืดเวลาให้เขาต้องจมอยู่กับ
ห้วงเวลาแห่งความทรมานอีกนานนับเดือน จนกว่าจะถึงวันประหารชีวิต