มีผู้ญคนนึงอายุประมาณ 20 ต้น ๆ เธอทำงานที่บริษัทแห่งนึงในตัวจังหวัด(ไม่ขอระบุนะคะ)แต่บ้านของเธออยู่นอก เขตเมืองต้องใช้เวลาเดินทางประมาณ 20 นาที
มีช่วงนึงที่เธอต้องทำโอที จนดึก และทุก ๆ วันที่กลับบ้านเธอจะซื้อพวงมาลัยจากเด็กผู้ ญ ที่ 4 แยกบายพาสทุก ๆ วัน ทั้งสองพูดคุยกันบ่อยจนเธอรู้ว่าเด็ก ญ คนนี้อยู่ตัวคนเดียวต้องขายพวงมาลัยตอนดึก ๆ เป็นค่าเล่าเรียน
อยู่มา วันนึงเธอทำโอทีจนดึกเช่นทุกวัน แต่วันนี้ฝนตกค่อนข้างหนักเธอจึงรีบบึ่งรถกลับบ้านแต่เธอไม่ได้แวะซื้อพวง มาลัยจากเด็กคน วันต่อมาเธอทำโอทีจนดึกอีกแต่วันนี้เธอแวะซื้อพวงมาลัยกับเด็กคนนั้นแต่ วันนี้เธอไม่เห็นเด็กคนนั้นมาขายพวงมาลัย จนล่วงเข้า 3 วันต่อมา วันนี้เด็กผู้ ญ คนนั้นมาขายพวงมาลัยเช่นเดิมเธอจึงจอดรถซื้อพวงมาลัย
ญ .. นู๋ไม่สบายเหรอจ๊ะ ไม่เห็นมาขายพวงมาลัยตั้งหลายวัน
ด..เงียบบบบบ
ญ..เอางี้นะตอนนี้ดึกแล้วบ้านนู๋อยู่ไหนเด๋วพี่ไปส่งนะ
เด็ก ญ ไม่ตอบแต่เดินตามขึ้นรถไป สักพักเด็ก ญ ก้อเริ่มพูดคุยด้วย
ด..พี่คะ นู่ขอบคุณพี่มากนะคะที่พี่ดีกับนู่แบบนี้
ญ..ยิ้ม ไม่ตอบอะไร แล้วเด็ก ญ ก้อเอื้อมมือมาจับแขน ญ คนนั้น มือของเด็กนั้นเย็นมาก เย็นจนเธอรู้สึกหวิว ๆ
ด..พี่คะถ้านู๋ไม่ใช่คนแล้วพี่ยังจะดีกับนู๋อยู่ไม๊คะ
ญ..พยายามทำใจสุดขีดทั้งที่หน้าซีด ..ถ้านู๋ไม่ใช่คนแล้วนู๋จะเป็นอะไรละคะ
เด็ก ญ ค่อย ๆ หันหน้าซีด ๆ ของเธอมา สแยะยิ้มและพูดว่า
นู๋ก้อเป็นผีไงคะ พี่ขับรถชนนู๋ตายเมื่อสามวันก่อนจำได้ไม๊คะ เพราะงั้นพี่ไปอยู่กับนู๋นะคะ
ว่าแล้วเด็กผู้ ญ ก็กระโจนบีบคอ ญ คนนั้นทำให้รถเสียหลักพุ่งชนต้นไม้ข้างทาง
แล้วก้อตายตามกันไป
เครดิต - Cawaii_BabY