เรื่องจริงของผมเองครับ
เรื่องมีอยู่ว่า หลายปีก่อนไปเที่ยวภูเก็ตคนเดียว แบบแก้เหงาก็ไปเที่ยวคาราโอเกะอย่างว่า แล้ว Off น้องไปเที่ยวด้วยกัน น้องน่ารักมาก คุยได้ความว่าเป็นคนเชียงราย ถูกแม่ขายมาทำงานที่ อาบอบนวด ที่ถนนรัชดา ตั้งแต่อายุ 14 เป็นระดับที่ต้องโทร.จองเลยถึงจะได้คิว (น้องโชว์รูปให้ดูด้วย ..... สวยมาก ๆ เหมือน จอย ลิลลณีเลย) พอทำงานนาน ๆ เข้า เครื่องหลวม ก็ย้ายไปเรื่อย จนมาที่ภูเก็ต
ไอ้เราก็เป็นประเภทใจอ่อน พอเจอน้องเค้าเอาใจเก่ง ดูไม่มีเล่ห์เหลี่ยม ก็ เที่ยวบ่อยขึ้น จนสุดท้าย ก็บอกน้องเค้าว่า ถ้าพี่จะไถ่ตัวออกมา แล้วอยู่กับพี่น้องจะว่ายังไง? น้องก็บอกว่า ไม่รังเกียจผู้หญิงแบบเค้าเหรอ ผมก็ตอบว่า ไม่รังเกียจ อดีตมันผ่านไปแล้ว มองไปที่อนาคตดีกว่า ซึ่งที่ผ่านมา เค้าก็ได้พิสูจน์ว่าเค้าสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ ผมขอให้เลิกบุหรี่ กับเหล้า เขาก็หักดิบเลิกเลย
ก็ตัดสินใจไถ่ตัวออกมาจากแม่เล้า พากลับมาอยู่กับผมที่บ้านได้ปีกว่า ๆ ทางแม่ของน้องเค้าก็อยากให้แต่งงานกัน ผมก็ไปสู่ขอ พร้อมสินสอดที่ เชียงราย บ้านน้องเค้าเลย แต่งงานกับได้ปีกว่า ผมก็พาไปอยู่ด้วยที่หอพักที่ทำงาน ในจังหวัดระยอง น้องเค้าเป็นคนสมถะมาก ประหยัดสุด ๆ กินง่ายไม่เรื่องมาก ไม่แต่งตัว ไม่เที่ยวเลย ก็มีความสุขอยู่ได้หลายปี จนเมื่อ ปีก่อน อยู่ ๆ แม่ของน้องเค้าก็โทร.มาว่าต้องการเงิน 50,000.- ไปใช้หนี้ เราก็บอกว่า ไม่มีเงินเก็บขนาดนั้น เพราะต้องดูแลครอบครัวทางบ้านเราด้วย สุดท้ายแม่ของน้องเค้า ก็ขอให้น้องเค้าไปหาที่ เขื่อนรัชประภา จ.สุราษฎร์ฯ อ้างว่าอยากให้ไปเยี่ยมเค้าหน่อย เพราะเค้ามาหาญาติผู้ใหญ่ที่นั่น เราก็อยากไปด้วยแต่ลางานไปไม่ได้ ด้วยความไว้ใจ ก็ปล่อยให้น้องเขาไปหาแม่ และนั่นก็เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้อยู่กับน้องเค้า
เพราะหลังจากน้องเดินทางไปถึง ก็โทร.สอบถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง น้องตอบว่า แม่อยากให้กลับไปทำงานแบบเดิน เพราะแม่ของน้องเขา มีหนี้สินเยอะจากการพนัน ซึ่งน้องเค้าต้องเลือกระหว่างแม่ กับเรา สุดท้ายน้องเค้าก็บอกทางโทรศัพท์กับผมว่า ขอโทษด้วย และขอบคุณที่ดีกับเค้ามาตลอด จากนั้นผมก็ติดต่อน้องไม่ได้อีกเลย
เดินทางไปที่บ้านเค้าที่ จ.เชียงราย ก็ไม่พบทั้งแม่และน้องเค้า เจอแต่ปู่ ย่า ของเค้า ก็บอกว่าติดต่อไม่ได้เหมือนกัน
จนทุกวันนี้ผมก็ยังรู้สึกเสียใจอยู่เหมือนกัน บางท่านอาจจะดูว่าผมมันโง่เอง ก็คงจะจริง แต่ความรักกับน้องเค้า ผมคิดว่าได้พิสูจน์ในมุมของผมแล้ว จึงตัดสินใจแต่งงานกับน้องเค้า เสียดายที่ไม่อาจรั้งน้องเค้าไว้ได้ เสียดายว่าทำไม แม่คนจึงเห็นลูกของตนเป็นเพียงแค่สินค้าชิ้นหนึงเท่านั้น ไม่เข้าใจจริง ๆ
ขอบคุณทุกท่านที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้นะครับ
เพียงต้องการระบาย และจะพยายามเก็บไว้เป็นบทเรียน และหวังว่าจะเป็นอุทธาหรณ์สำหรับนักเที่ยวทุกท่านได้บ้างนะครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
ปฏิทิน
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
ไปเจอมาจากอินเตอร์เน็ต ขออนุญาตนำมาแชร์กันนะครับ (ตามไฟล์แนบเลยครับ)
แสดงกระทู้
ไอ้เรางี้ งงมาก ก็ยังรู้สึกตัวปกติ แต่ไม่ค่อยมีแรง ไม่คิดว่าจะเป็นอะไรมาก พอถึงห้องฉุกเฉิน หมอรีบมาตรวจ สักพักหลังจาก เจาะเลือดเสร็จ ผลออกมา เป็น "ไข้เลือดออก" 
