เข้ามาขอบคุณนะครับ ได้ดูแบบละเอียดแล้วก็ทั้งตรงและให้แนวทางความคิดที่ดีมากเลยครับ

ขอบคุณมากครับ เป็นประโยชน์มาก อย่างน้อยก็มีแนวทางในการตัดสินใจเรื่องต่างๆ

  เยี่ยมครับ คราวหน้าจะลองไปดูบ้าง

 
 ประสบการณ์ท่านคล้ายของผมเลยนะครับ สำหรับผมคิดว่า ความรัก ไม่มีผิด หรือถูกหรอกครับ มันขึ้้นอยู่กับ คนสองคน เท่านั้น
เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์เอง ท่านต้องถามใจตัวเองว่า ยอมรับและเข้าใจได้ไหม ที่น้องเขาทำงานแบบนี้และต้องเจอผู้ชายมากหน้าหลายตาที่เข้ามาพูดคุย และแน่นอนว่า เขาเหล่านั้นก็อาจจะชอบน้องเค้าแบบเดียวกับท่านก็เป็นได้นะ

ส่วนถ้าน้องเค้ารับปากว่าจะเลิกแล้วไปทำงานอย่างอื่นจริง ผมก็โมทนา เป็นอย่างยิ่งครับที่ท่านได้ช่วยฉุดดึงน้องเค้าขึ้นมาจากวงจรงานแบบนี้ (คงเข้าใจนะครับ) ที่เหลือก็อยู่ที่ว่าการปรับตัวของน้องเค้า จากการทำงานกลางคืน มาเป็นทำงานปกติ การใช้เงิน การใช้ชีวิตร่วมกับท่าน ก็ขออวยพรจากใจจริงนะครับ ขอให้สมหวังในความรักของท่าน

เพราะคนจะดีหรือไม่ดี ไม่ได้ขึ้นอยู่กับงานที่ทำ แต่อยู่ที่การทำตัวของคนๆนั้นนะครับ   

  ไปเจอมาจากอินเตอร์เน็ต ขออนุญาตนำมาแชร์กันนะครับ (ตามไฟล์แนบเลยครับ)

 
สวัสดีเพื่อนสมาชิกทุกท่าน กลับมารายงานตัวอีกครั้งหลังห่างหายไปหลายสัปดาห์ครับ สืบเนื่องจากมีภารกิจไปดูงานที่ เกาะลันตาใหญ่ จ.กระบี่ อยู่ 3 คืน
พอกลับมาบ้าน ที่ อ.ศรีราชา จ.ชลบุรี ปรากฎว่า มีอาการไข้ขึ้นสูง ก็เลยไปซื้อยามาทาน วันแรกผ่านไปก็ค่อยยังชั่วขึ้นบ้าง คิดว่าเป็นไข้ธรรมดา พอวันที่สองนี่ ปวดหัวแทบระเบิด ไข้ขึ้นสูงมาก ทานอะไรไม่ได้เลย ก็เลยตัดสินใจเหมารถตุ๊ก ๆ ให้พาไปโรงพยาบาลพญาไท ศรีราชา
พอถึงเคาน์เตอร์พยาบาล พยาบาลก็ถามชื่อ วัดไข้ วัดความดัน อีตอนวัดความดัน พยาบาลบอกวัดไม่ได้เลย ความดันต่ำมาก ต้องวัด 3 ครั้ง พอวัดความดันเสร็จ พยาบาลรีบเรียกบุรุษพยาบาลให้เอารถเข็นมาพาเราไปห้องฉุกเฉินเลย  ไอ้เรางี้ งงมาก ก็ยังรู้สึกตัวปกติ แต่ไม่ค่อยมีแรง ไม่คิดว่าจะเป็นอะไรมาก พอถึงห้องฉุกเฉิน หมอรีบมาตรวจ สักพักหลังจาก เจาะเลือดเสร็จ ผลออกมา เป็น "ไข้เลือดออก"
หมอบอกว่า ค่าเกร็ดเลือดต่ำมาก ถ้ามาช้าอีกนิดหนึ่ง ถึงชีวิตได้ (ไอ้ช้าอีกนิดเนี่ย หมอไม่ยักบอกว่ากี่ ชม. แฮะ)
โดนจับไปอยู่ห้อง ไอซียู อยุ่สัปดาห์กว่า ๆ ลุกจากเตียงไม่ได้ มีจุดเลือดขึ้นเต็มตัว มีสายระโยง ระยางเต็มตัวไปหมด ทรมานมาก 
หมอถามว่าไปทำอะไรที่ไหนมา ก็ตอบไปว่า ไปกระบี่มา (คาดว่าจะติดมาจากที่นั่น)
สรุปว่าต้องนอน ไอซียู อยุ่สัปดาห์กว่า ๆ ก่อนจะย้ายไปห้องผู้ป่วยปกติได้ โชคดีที่มีประกันสุขภาพนะ ไม่งั้นจ่ายค่ารักษาตัวตายแน่ ๆ ก็ ปาเข้าไป สี่หมื่นกว่า ๆ 

ฝากเพื่อน ๆ ทุกคนนะครับ ไปไหนมาไหน ก็ระมัดระวังไว้ด้วย ไข้เลือดออกเป็นได้ทุกฤดู หากพื้นที่ไหนมีความเสี่ยงก็ให้เพิ่มความระมัดระวังเรื่องการพักอาศัยให้ดี ขนาดผมระวังพอสมควร ยังติดมาโดยไม่คาดคิดเลย   

  ขอบพระคุณสำหรับทุกความเห็นนะครับ และขออภัยที่ตอบช้า (พึ่งจะออกจากโรงพยาบาล เนื่องจากไข้เลือดออก) จุดประสงค์ที่ตั้งกระทู้นี้ เพื่อต้องการแชร์ประสบการณ์ไว้เป็นอุทธาหรณ์ สำหรับนักเที่ยวทุกคน
     อย่างน้อยเราก็เที่ยวอย่างสุจริต ไม่ได้ฉุดบังคับ ข่มขืนใคร ไม่ได้รังแกผู้หญิง .... ผมเอง ก็ผู้ชายคนหนึ่งที่ยังตัดกิเลสไม่ได้ เวลาเหงา ๆ ก้อเที่ยวบ้าง แต่ก็นาน ๆ ครั้งนะ ไม่อยากให้เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับเพื่อน ๆ ทุกท่านในนี้ เพราะมันทรมานจิตใจจริง ๆ
     ขอบคุณทุกท่านมากนะครับ

เคยอ่านหนังสือเจอ ว่ามีปราชญ์ชาวจีนได้กล่าวไว้ว่า
''3 สิ่งสุดยอดปราถนาในชีวิตมนุษย์ คือ กินอิ่ม นอนหลับ และจากไปอย่างเป็นสุข"
ผมเองมานั่งวิเคราะห์ด้วยสมองอันน้อยนิด ก็เห็นด้วยกับประโยคข้างต้น
กินอิ่ม - ก็ประกอบอาชีพสุจริต ไม่เบียดเบียนใคร
นอนหลับ - ผลจากการประกอบกรรม(การกระทำ) ในแต่ละวัน ย่อมส่งผลต่อจิตใจของตนให้มีเรื่องต้องวิตก กลัดกลุ้มใจหรือไม่ มีความทะยายอยกฟุ้งเฟ้อหรือไม่ ฯลฯ ถ้าไม่มี ก็ย่อมนอนหลับอย่างเป็นสุข
จากไปอย่างเป็นสุข - ตลอดชีวิตของคุณ ถ้าใช้ชีวิตอย่างมีสติ ในศีล ในธรรม ในครรลองของแต่ละศาสนาที่ตนเคารพ ศรัทธา ก็ย่อมไม่มีเรื่องที่จะให้ต้องห่วงหาอาลัยในวันที่จะต้องจากไป

เพื่อน ๆ ลองวิเคราะห์ กันดูนะครับ

ผมว่า สามคำสั้น ๆ แต่ครอบคลุมได้กว้างขวาง และไม่จำกัดศาสนาด้วย
 

 

ลองถาม A ดูไหมครับ เดวส่ง pm ให้

 
รบกวนหน่อยนะครับท่าน PM มาได้เลย ขอบพระคุณล่วงหน้าเลยหล่ะ 

 
คารวะ 3 ครั้งให้กับความสุดยอดครับ  .....ว่าแต่ถ้ามีโอกาส ขอนัดท่าน kier3 เป็นเพื่อนเที่ยว หาสาวให้หน่อยได้ไหมครับ 

   มารอคำตอบจากท่านเทพด้วยคน Plan ว่าปลายปีนี้จะไปเที่ยวเชียงใหม่พอดีอ่ะ 

แจ้งตำรวจจับเลยสิครับท่าน จะได้ช่วยเด็กๆคนอื่นๆไม่ต้องมาโดนตกเขียว

  
ขอบคุณจากใจสำหรับทุกคอมเม็นต์นะครับ ผมคิดว่านั่นเป็นเส้นทางชีวิตที่แต่ละคนเลือกเดิน ผมก็พยายามทำดีที่สุดเท่าที่ทำได้ แต่ก็ยังคงเสียใจอยู่บ้างที่ช่วยน้องเค้าไม่ได้มากนัก อยากให้ชีวิตของน้องเค้าหรือผู้หญิงคนอื่นที่ต้องเข้ามาอยู่ในวังวนอาชีพนี้ ด้วยวิธีแบบนี้ ลดน้อยลงไป หรือไม่มีอีก

ส่วนการแจ้งตำรวจจับก็เคยคิดนะครับ เคยหาลู่ทาง ปรึกษาผู้รู้อยู่นานพอควร สรุปก็คือ หลักฐานไม่เพียงพอที่จะเอาผิดได้ เพราะเป็นการสมยอมของทั้งสองฝ่าย อีกทั้งไม่มีการกระทำผิดต่อหน้าเจ้าหน้าที่ (เจ้าหน้าที่ก็รู้แหละ แต่อย่างว่านะ)  ทำได้ก็ล่อซื้อแบบตามข่าวนะครับ ซึ่งยากมาก ๆ เพราะยุคนี้ เป็นยุคที่ผู้คนกระโจนเข้ามาในวังวันนี้ด้วยความสมัครใจเป็นส่วนใหญ่ โดยวัตถุประสงค์ต่าง ๆ กันไป

อย่างไรก็ตาม ขอขอบคุณทุกท่านนะครับ ..... ยังไงเวลาเที่ยวก็ให้เกียรติน้องเค้า แล้วก็ตั้งสติอยู่เสมอ อย่าได้เผลอจนเกินควร

  ขอบคุณครับ

เห็นด้วยอย่างยิ่งกับมาตรฐานครับ ขอบคุณที่นำมาโพสต์บอกกัน 

  หนทางหมื่นลี้ เริ่มต้นที่ก้าวแรก จริง ๆ แฮะ (อั๊ยย่ะ แบบนี้ต้องตั้งเป้าไว้ ทีละขั้น เน้นกระทู้คุณภาพไว้ก่อน เด๋วโดนแบน  )

รบกวนหน่อยครับ คือ ปลายปีนี้จะไปเที่ยวเชียงใหม่คนเดียว มันก็แบบว่าเหงาอยู่อ่ะนะ เพื่อน ๆ พอจะมีแหล่งไหนที่ หาสาว ๆ เป็นเพื่อนเที่ยวได้บ้างครับ ขอแบบสะอาด ๆ นะครับ แล้วก็ ไม่เอาอายุต่ำกว่า 18 นะ (กลัวติดคุกอ่ะ)

ถ้ามีก็ช่วยแนะนำหน่อยนะครับ แต่ถ้ากระทู้นี้ไม่เหมาะสม ก็ขออภัยเป็นอย่างสูงนะครับ
 

  เรื่องจริงของผมเองครับ
เรื่องมีอยู่ว่า หลายปีก่อนไปเที่ยวภูเก็ตคนเดียว แบบแก้เหงาก็ไปเที่ยวคาราโอเกะอย่างว่า แล้ว Off น้องไปเที่ยวด้วยกัน น้องน่ารักมาก คุยได้ความว่าเป็นคนเชียงราย ถูกแม่ขายมาทำงานที่ อาบอบนวด ที่ถนนรัชดา ตั้งแต่อายุ 14 เป็นระดับที่ต้องโทร.จองเลยถึงจะได้คิว (น้องโชว์รูปให้ดูด้วย ..... สวยมาก ๆ เหมือน จอย ลิลลณีเลย) พอทำงานนาน ๆ เข้า เครื่องหลวม ก็ย้ายไปเรื่อย จนมาที่ภูเก็ต 
ไอ้เราก็เป็นประเภทใจอ่อน พอเจอน้องเค้าเอาใจเก่ง ดูไม่มีเล่ห์เหลี่ยม ก็ เที่ยวบ่อยขึ้น จนสุดท้าย ก็บอกน้องเค้าว่า ถ้าพี่จะไถ่ตัวออกมา แล้วอยู่กับพี่น้องจะว่ายังไง?  น้องก็บอกว่า ไม่รังเกียจผู้หญิงแบบเค้าเหรอ  ผมก็ตอบว่า ไม่รังเกียจ อดีตมันผ่านไปแล้ว มองไปที่อนาคตดีกว่า ซึ่งที่ผ่านมา เค้าก็ได้พิสูจน์ว่าเค้าสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ ผมขอให้เลิกบุหรี่ กับเหล้า เขาก็หักดิบเลิกเลย
ก็ตัดสินใจไถ่ตัวออกมาจากแม่เล้า พากลับมาอยู่กับผมที่บ้านได้ปีกว่า ๆ ทางแม่ของน้องเค้าก็อยากให้แต่งงานกัน ผมก็ไปสู่ขอ พร้อมสินสอดที่ เชียงราย บ้านน้องเค้าเลย แต่งงานกับได้ปีกว่า ผมก็พาไปอยู่ด้วยที่หอพักที่ทำงาน ในจังหวัดระยอง น้องเค้าเป็นคนสมถะมาก ประหยัดสุด ๆ กินง่ายไม่เรื่องมาก ไม่แต่งตัว ไม่เที่ยวเลย ก็มีความสุขอยู่ได้หลายปี จนเมื่อ ปีก่อน อยู่ ๆ แม่ของน้องเค้าก็โทร.มาว่าต้องการเงิน 50,000.- ไปใช้หนี้ เราก็บอกว่า ไม่มีเงินเก็บขนาดนั้น เพราะต้องดูแลครอบครัวทางบ้านเราด้วย สุดท้ายแม่ของน้องเค้า ก็ขอให้น้องเค้าไปหาที่ เขื่อนรัชประภา จ.สุราษฎร์ฯ อ้างว่าอยากให้ไปเยี่ยมเค้าหน่อย เพราะเค้ามาหาญาติผู้ใหญ่ที่นั่น เราก็อยากไปด้วยแต่ลางานไปไม่ได้ ด้วยความไว้ใจ ก็ปล่อยให้น้องเขาไปหาแม่ และนั่นก็เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้อยู่กับน้องเค้า
เพราะหลังจากน้องเดินทางไปถึง ก็โทร.สอบถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง น้องตอบว่า แม่อยากให้กลับไปทำงานแบบเดิน เพราะแม่ของน้องเขา มีหนี้สินเยอะจากการพนัน ซึ่งน้องเค้าต้องเลือกระหว่างแม่ กับเรา สุดท้ายน้องเค้าก็บอกทางโทรศัพท์กับผมว่า ขอโทษด้วย และขอบคุณที่ดีกับเค้ามาตลอด จากนั้นผมก็ติดต่อน้องไม่ได้อีกเลย
เดินทางไปที่บ้านเค้าที่ จ.เชียงราย ก็ไม่พบทั้งแม่และน้องเค้า เจอแต่ปู่ ย่า ของเค้า ก็บอกว่าติดต่อไม่ได้เหมือนกัน
จนทุกวันนี้ผมก็ยังรู้สึกเสียใจอยู่เหมือนกัน บางท่านอาจจะดูว่าผมมันโง่เอง ก็คงจะจริง แต่ความรักกับน้องเค้า ผมคิดว่าได้พิสูจน์ในมุมของผมแล้ว จึงตัดสินใจแต่งงานกับน้องเค้า เสียดายที่ไม่อาจรั้งน้องเค้าไว้ได้ เสียดายว่าทำไม แม่คนจึงเห็นลูกของตนเป็นเพียงแค่สินค้าชิ้นหนึงเท่านั้น ไม่เข้าใจจริง ๆ

ขอบคุณทุกท่านที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้นะครับ
เพียงต้องการระบาย และจะพยายามเก็บไว้เป็นบทเรียน และหวังว่าจะเป็นอุทธาหรณ์สำหรับนักเที่ยวทุกท่านได้บ้างนะครับ

 

เยี่ยมมากครับ ไม่เสียทีที่เข้ามาอ่าน มีข้อคิดดี ๆ แนะนำในการเที่ยวอย่างมีสติด้วย เป็นเว็บบอร์ดที่มีประโยชน์จริง ๆ ครับ
เห็นด้วยอย่างยิ่งสำหรับการเที่ยวโดยไม่ใช้จ่ายเกินตัว หรือเที่ยวจนโงหัวไม่ขึ้น ทำให้เสียครอบครัว .... ได้ใจครับ
ขอบคุณมาก ๆ 

สุดยอด ... ละเอียดมากครับ เป็นคู่มือที่ดีมาก ๆ สำหรับนักเที่ยวจริง ๆ