ตำนานผีญี่ปุ่น Part4

[etatae333]

Tweet

1. ซาซาเอะ ปีศาจหอยนมสาว



ยามค่ำคืนเมื่อดวงจันทร์เต็มดวงวันเพ็ญ แสงจันทร์ส่าง ส่องกระทบผิวน้ำทะเล เมื่อเจอเงาของคนร่ายรำเหนือผิวน้ำ
จนรู้ไว้เลยว่ามันคือ "ซาซาเอะ"

ซาซาเอะ เป็นปีศาจที่กลายมาจากหอยนมสาว ที่มีอายุ 30ปีจนสามารถมีแขนมีขางอนออกมา ซึ่งปีศาจตนนี้จะซ่อนตัวอยู่ใต้ทะเล
และเวลาถึงเ้ดือนเพ็ญก็จะขึ้นมาร่ายรำเป็นความชอบส่วนตนนั้นเอง ผู้คนที่สัญจรและพบเข้าก็จะไม่ยุ่งกับมันเป็นอันขาด
เท่ากับไปขัดความสุขของเขาและเจ้าซาซาเอะอาจทำร้ายได้ถึงชีวิต เขาว่าบริเวณที่เจ้าซาซาเอะมักปรากฏตัวคือบริเวณ
จังหวัดวาคายามะเป็นต้นกำเนิดของปีศาจตนนี้และมีที่ทะเลในย่านคินคิที่เคยพบเจ้าซาซาเอะ

ซาซาเอะยังสามารถแปลงร่างเป็นอะไรก็ได้ และถ้าหากมีคนมาทำร้ายมัน มันจะพ่นหมอกใส่เป็นการป้องกันตัว
แต่มันไม่ได้กินคนเป็นอาหารนะ แต่มันชอบปลามากกว่า...


2. จุโบตโกะ ปีศาจต้นไม้ดูดเลือดคน



จุโบตโกะ แต่เดิมเลยก็เป็นแค่ต้นไม้ธรรมดาๆ แต่มันกลายเป็นปีศาจจอมหิวโหยกระหายเลือด (ไม่ต่างจากผีดูดเลือดของฝรั่งเลย)
ถ้าไม่เกิดสงคราม ใช่สงครามมีผู้คนล้มตายเป็นจำนวนมากมายทั้งทหารและชาวบ้านตาดำๆก็มารับเคราะห์ แต่เมื่อมีคนตายยิ่งเป็น
สมรภูมิแล้วยิ่งต้องมีเลือดตกยางออก ใช่เลือดที่นองแดงฉาดอยู่นั้นก็ไหลรินกลายเป็นทะเลเลือด เจ้าต้นไม้ที่ยืนต้นตระหง่านอยู่ที่
เคยดูดน้ำธรรมดาจากแหล่งน้ำใต้ดิน แต่ต้องหันมาดูดเลือดที่ไหลซึมสู่ดินสู่รากของมัน ทำให้มันริ้นรสของเลือดอันหอมคาว
จนเสพติดพอเลือดของเหล่านักรบหมดมันก็กระหายซึ่งเลือด....

จนต้นไม้ธรรมดาเลยกลายเป็นต้นไม้ปีศาจกระหายเลือด "จุโบตโกะ"

จุโบตโกะมักเป็นต้นไม้ที่ยืนต้นในสถานที่ๆเคยสนามรบสมรภูมิรบมาก่อน มีคนเล่าว่าหากใครไม่รู้เดินเข้าไปมันจะใช้รากของมันจับตัวไว้
และเอารากแทงเข้าไปในเนื้อและสูบดูดเลือดจนหมดตัว อะไรจะน่ากลัวขนาดนั้น...

เขาว่ากันว่าเจ้าจะรู้ได้ว่าต้นไม้ต้นไหนเป็นเจ้า จุโบตโกะ ก็แค้เอาของมีคมกรีดกับต้นและมีเลือดไหลออกมาและถ้าทราบแล้ว
จงวิ่งหนีให้จงเร็ว เพราะมันอาจโมโหและใช้รากและกิ่งของมันจับตัวไว้เป็นอาหารอีกก็เป็นได้...

มีอีกกระแสว่ามีปีศาจแบบเจ้าจุโบตโกะนี้ที่ประเทศจีน และมีคนเคยพบมีคนแก่ชราออกมาจากต้นไม้นี้แสดงว่า คนชราคนนั้นอาจเป็น
วิญญาณจิตของปีศาจต้นไม้ก็เป็นได้ และเป็นการแสดงว่าจีนมีญี่ปุ่นมีบ้าง ซึ่งสังเกตว่าพื้นฐานของการเป็นปีศาจของญี่ปุ่นคล้ายกับ
การเป็นปีศาจของจีน ที่เคยว่าไปแล้วว่าญี่ปุ่นรับอิทธิพลทางความเชื่อมาจากประเทศจีนนั่นด้วย...


3. ซิโรอุนาริ ปีศาจผ้าขี้ริ้ว



คงไม่ต้องสงสัยเหรอนะ ว่าทำไมเจ้าสิ่งนี้จึงกลายเป็นปีศาจได้ อย่างที่เคยกล่าวไว้แล้วว่า ความเชื่อเกี่ยวกับภูตผีปีศาจของญี่ปุ่น
มักจะเป็นสัตว์ที่เชื่อว่ามีพลังเร้นลับ หรือสิ่งของที่มักจะถูกทอดทิ้งหรือไม่ได้มีอายุเกิน 100ปี แต่เจ้าปีศาจตนนี้เกิดเพราะเป็นสิ่งของ
ที่ถูกทอดทิ้งใช้ไม่ได้แล้ว คือ ผ้าขี้ริ้วที่ขาดจนมิอาจจะนำมาถูกเช็ดสิ่งต่างๆได้ จึงเก็บไว้เป็นเวลานานจนมีพลังภูตกลายเป็นปีศาจ "ซิโรอุนาริิ"

ซิโรอุนาริ เป็นปีศาจที่มาจากผ้าขี้ริ้ว ว่าพอตกกลางคืนมักจะออกบินไปปั่นป่วนผู้คนที่เดินทาง เช่นส่งกลิ่นเหม็นจนคนนั้นสลบไปเป็นต้น
ว่าไปมันก็เป็นปีศาจที่รบกวนผู้คนไม่ต่างจากปีศาจตนอื่นๆ เขาว่าหากใครจับเจ้าซิโรอุนาริด้วยมือเปล่ากลิ่นเหม็นของมันจะติดและถึงจะล้างด้วย
เครื่องหอมต่างๆกลิ่นของมันก็ไม่จางหาย จึงมีวิธีปราบมันโดยสืบให้รู้ว่าเจ้าซีโรอุนาริเป็นผ้าขี้ริ้วของใคร หรือไม่ก็อยู่ที่ไหนแล้วไปเอามันมา
ในตอนกลางวัน เอามันมาผ้่าจนขาวสะอาดด้วยเครื่องหอม พลังภูตของมันจะเสื่อมลงกลายเป็นผ้าขี้ริ้วธรรมดา

ปัจจุบันหากใครกลัวว่าผ้าขี้ริ้วของตนจะกลายเป็นเจ้าซิโรอุนาริก็แค่ใช้ผงซักฟองเท่านั้นเองง่ายๆ เจ้าซิโรอุนาริก็จะไม่มารบกวนอีกต่อไป
คงเป็นไปได้ว่าสิ่งของที่ถูกทอดทิ้งหรือถูกเก็บจนลืมอาจมีจิตใจเกิดความน้อยใจจนกลายเป็นความแค้นเลยกลายเป็นปีศาจก็เป็นได้...


4. สุนาคาเคะ ปีศาจยายแม่มดผมทราย



เวลาเดินผ่านป่าไผ่ในยามค่ำคืน บรรยากาศหนาวชวนขนลุก เสียงขลุ่ยลอยมาตามลม เสียงน่าเศร้าสยองขวัญ จนทราบได้เลยว่า
ต้องหนีเพราะนั่นคือ "สุนาคาเคะ"

สุนาคาเคะ เป็นปีศาจที่ไม่สร้างความเตือนร้อนแก่มนุษย์ แต่หากใครผ่านบริเวณป่าไผ่อันเป็นที่สถิตของสุนาคาเคะแล้ว ระหว่างสุนาคาเคะจะพ่นทรายใส่
ใช่สุนาคาเคะเป็นปีศาจทราย คือ มีรูปลักษณ์เป็นหญิงชราที่มีเส้นผมที่มีแต่ทราย และจะพ่นทรายจากเส้นผมและมือใส่ผู้ที่เข้าในที่ๆของตนเป็นการป้องกันตัว
แต่ดูจะเป็นการแกล้งเสียมากกว่า เพราะผีปีศาจญี่ปุ่นมีนิสัยชอบแกล้งคนเป็นอาชีพ คงสนุกของเขาล่ะมั้ง

สุนาคาเคะเป็นปีศาจที่กำเนิดที่จังหวัดนารา เขาเล่าว่ายามค่ำคืนในป่าไผ่ สุนาคาเคะมักจะชอบกับการเป่าขลุ่ยผิวเป็นงานอดิเรก แต่เสียงของขลุ่ยกลับ
ไม่ไพเราะต่อผู้ได้ยิน แต่กลับสร้างความน่ากลัวเสียมากกว่า เพราะเป็นสัญญะว่ามีปีศาจสุนาคาเคะอยู่แถวนี้...

สุนาคาเคะเป็นปีศาจที่ไม่กินคน แต่ของโปรดคือ ใบไผ่(คงคิดว่าตนเป็นหมีแพนด้าล่ะกะมั้ง)และหน่อไม้ไผ่ คงเป็นเพราะสาเหตุนี้สุนาคาเคะ
จึงมาสิงสถิตที่ป่าไผ่ก็เป็นได้


5. สุเนโนโคสุริ ปีศาจกลิ้งชนคน



เมื่อสายฝนโปรยปรายลงมาอย่างหนัก ขณะที่เรากำลังรีบเดินทางไปธุระ อยู่ๆก็ล้มลงเหมือนรู้สึกได้ว่ามีอะไรบางสิ่้งกลิ้งมาชนถักขาให้ล้มและมองหาว่า
มันสิ่งใดมาทำให้เราล้มนั้น หากหาไม่เจอ จงทราบไว้เลยว่า เป็นฝีมือของเจ้า "สุเนโนโคสุริ" ปีศาจที่ชอบกลิ้งชน ถือได้ว่าเป็นปีศาจจอมก่อกวน

ปีศาจตนนี้มีตำนานเล่าขานถึงความก่อกวนเริ่มขึ้นที่จังหวัดโอคายามะ มักก่อกวนแกล้งคนโดยทำตัวคดกลมเหมือนลูกฟุตบอลและกลิ้งไปชนถักขาคนนั้น
จนล้มกลางถนนในช่วงที่ฝนตก น้อยคนนักที่จะแก้หรือแก้เผ็ดมันได้เพราะมันเร็วมากจนไม่ทันได้เห็นตัวมัน

แต่ก็มีคนที่ทำมันสำเร็จโดยจับมันไว้และจับหงายท้องกดสะดือมันไว้ และมันวิงวอนของความเมตตา และเมื่อปล่อยมันไปมันจะไม่กล้า
มาก่อกวนกับผู้นั้นอีกเลย แต่กลับไปก่อกวนผู้อื่นแทน.....!




6. ภูตปลาหมึก



คนญี่ปุ่นมีเรื่องราวมากมาย ที่เกี่ยวกับความรักของปีศาจที่มาหลงรักมนุษย์ ปีศาจตนนี้ก็เป็นอีกตนที่มาชอบพอกับหญิงสาวงามนามว่า"โอฮาเมะ"
โดยปีศาจตนนี้ไม่ใช่ปีศาจธรรมดาแต่เป็นปีศาจที่มีพลังศักดิ์สิทธิ์ ก็คือ ภูตปลาหมึก ใช่เจ้าปีศาจตนนี้เป็นปลาหมึกที่เป็นเทพพิทักษ์ทะเลตนหนึ่ง
คงมีความคล้ายกับความเชื่อของบ้านเราที่มีพญานาคเป็นเทพปกปักษ์แหล่งน้ำ ภูตปลาหมึกตนนี้ก็เป็นประมาณนั้น

มีเรื่องอันเป็นตำนานอยู่ว่า กาลครั้งหนึ่งมีหญิงสาวที่งดงาม นามว่า "โอฮาเมะ" เธอเป็นลูกสาวชาวประมง หน้าที่ของเธอคือ หาหอยไปขายในตลาด
แต่เธอต้องสะดุดที่ครั้งเมื่อมีบางสิ่งแอบจ้องมองเธออยู่ทุกครั้ง เธอก็พบกับสิ่งที่แอบมองเธอนั้นคือ ปลาหมึกตัวน้อยๆ น่ารักๆ เธอก็ทักทายยิ้มให้กับเจ้าปลาหมึก
ทุกวันเข้าเจ้าปลาหมึกตนนี้ก็มิใช่ปลาหมึกธรรมดาๆ แต่เป็นภูตปลาหมึก ภูตปีศาจพอใจในตัวโอฮาเมะมาก จนต่อมาคืนหนึ่งมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
พ่อของโอฮาเนะเปิดประตูดูว่าแขกผู้เยือนในยามวิกาลเช่นนี้เป็นใครกัน ปรากฏว่าเป็นปลาหมึกยักษ์ตัวเท่าคนสวมชุดอาภรณ์อย่างอลังการด้วยผ้าเนื้อดีถักด้วยไหมทอง
ผู้เป็นพ่อตกตะลึงในความประหลาดถึงกับทำอะไรไม่ถูก

"ข้ามาดีมิได้มาร้ายแก่ครอบครัวของท่าน"

ด้วยความท่าทางมาดีของภูตปลาหมึก พ่อของโอฮาเนะจึงเชิญเข้ามาในบ้าน ภูตปลาหมึกจึงเริ่มการเจรจาสู่ขอโอฮาเนะไปเป็นเจ้าสาว ผู้เป็นพ่อและแม่ไม่ยินยอม
ภูตปลาหมึกกริ้วโกรธจึงประกาศว่า

"หากท่านไม่ยอมให้โอฮาเนะมาเป็นเจ้าสาวของข้าหมู่บ้านแห่งนี้จะพินาศเพราะครอบครัวท่าน"

โอฮาเนะหญิงสาวที่สวยงามดั่งนางฟ้าและมีความเสียสละิอย่างยิ่งจึงยอมเป็นเจ้าสาวของภูตปลาหมึก แต่เธอมีข้อแม้ว่าด้วยตัดหนวดของตนออก 6 ข้าง
ภูตปลาหมึกยอมยินดีทำ และสู่ขอเธอด้วยเครื่องเงินทองคำอัญมณีล่ำค่า ผ้าไหมชั้นดีมอบเป็นสินสอดแก่พ่อแม่ของโอฮาเนะ และพาเธอไปอยู่ด้วยกันในปราสาท
อันโอ่อ่าใต้ทะเล  เรื่องเล่าเรื่องนี้เป็นตำนานของจังหวัดเอฮิเมะ เมืองอิมาบาริ ซึ่งคงไม่ต่างจากนิทานพื้นบ้านอย่างของบ้านเราคือ เรื่อง ไกรทอง อะไรประมาณนั้น
มนุษย์เรายังมีกิเลศ และจะเอาอะไรกับปีศาจที่มันจะมารักข้ามภพกัน.... อย่างภูตปลาหมึกกับโอฮาเนะ คงครองรักกันในปราสาทที่สวยงามของเทพพิทักษ์ทะเลไปแล้ว




7. ทันโคโรริน ปีศาจฤษีต้นลูกพลับ



ปีศาจตนนี้เป็นปีศาจอีกตนที่เกิดจากวิญญาณธรรมชาติ คงไม่ต่างจาก โคดามะ กับ จุโบตโกะ เท่าไรนัก เพราะเป็นประเภทปีศาจที่เกิดจากต้นไม้เหมือนกัน
แต่เจ้าทันโคโรรินนี้เป็นปีศาจที่เกิดจากต้นลูกพลับ

เขาเล่าว่าเมื่อหากต้นพลับออกผลจนสุกแล้วหากปล่อยไว้ไม่รีบเก็บมันจะกลายเป็น "ทันโคโรริน" โดยมีเรื่องเล่าอันเป็นตำนานว่า ในเมืองเซนได จังหวัดมิยางิ ในอดีต
มีฤาษีตนหนึ่งมาอยู่ในเมืองโดยที่ไม่มีผู้ใดรู้และไม่เห็นจึงคิดกันว่าเป็นฤาษีมาแสวงบุญจากที่อื่น แต่ที่แปลกมากคือ มักมีลูกพลับหล่นจากแขนเสื้อของฤาษีตนนี้เสมอเมื่อฤาษี
เดินไปไหนก็มักจะต้องมีลูกพลับล่วงตามทางไป จึงกลายเป็นที่น่าประหลาดผิดสังเกตคนธรรมดา จึุงมีผู้ที่ต้องการความกระจ่างคนหนึ่งตามฤาษี(เรียกว่าขั้นสะกดรอยตาม)
จึงพบว่าฤาษีได้เข้าไปในต้นลูกพลับต้นไม้ จึงเป็นอันรู้กันว่า ฤาษีตนนี้ที่ว่าแปลกกันนักแปลกกันหนาที่แท้คือ ทันโคโรริน ต้นพลับกลายเป็นปีศาจนี้เอง

ทันโคโรริน เป็นปีศาจที่ไม่ทำร้ายมนุษย์ แต่ดูแลน่าจะเป็นประเภทภูตเสียมากกว่าจะมาเป็นปีศาจตามแกล้งตามหลอกหลอนคน แต่พอคนก็ยังคงกลัวอยู่ดี
อย่างคำว่า ผียังไงก้ยังเป็นผีอยู่วันยังค่ำ จึงมาวิธีป้องกันต้นพลับต้นโปรดไม่ให้กลายเป็น ทันโคโรริน โดยพอลูกพลับสุกเต็มที่แล้วให้รีบเก็บอย่าให้มีคาต้นเลยเด็ดขาด
เป็นการตัดตอนการเป็น ทันโคโรริน ...


8. ดวงไฟปีศาจแมงกระพรุน



คราวนี้มาถึงปีศาจอีกตนที่แตกอีกตน เขาเรียกมันว่า "ดวงไฟปีศาจแมงกระพรุน" เขาว่ามันไม่ได้ปรากฏเป็นดวงไฟแสดงอย่างผีกระสือบ้านเรา และทำไมเขาถึงเรียกว่า
ดวงไฟล่ะ ไม่เข้าใจ แต่คนญี่ปุ่นเขาเชื่อว่าเจ้าปีศาจตนนี้มาจากแมงกระพรุน เขาว่ามันจะอาศัียลมให้ลอบลอยไปมาในอากาศ และยังพ่นของเหนียวใส่หน้าผู้คนที่มันพบ
ก็ซวยหน่วยล่ะกันถ้าจะระวังตัวลำบาก แต่มันจะอยู่ในสถานดังนี้ คือ หลังวัด อาจจะเป็นป่าช้าหรือสุสาน (สมแล้ว) แต่ที่แน่นอนคือชายหาด

เขาว่าที่มันปรากฏคือ จังหวัดอิชิคาวะ เขาว่าเวลามันจะมาจะส่งกลิ่นเกลือและเหม็น แสดงให้เห็นได้เลยว่ามันมาจากทะเล และคนที่ได้กลิ่นมันจะสลบไม่รู้้สึกตัวและมันก็
จะพ่นของเหนียวหนืดเข้าใส่ เพราะเหตุนี้ที่ไม่อาจจะระวังตัวได้กระมั้ง ที่แท้มันมีลูกเล่นมีท่าที ถือว่าเป็นปีศาจที่น่ากลัวเอาการอยู่



9. คาวาโอโตโกะ มนุษย์น้ำ



ว่าไปปีศาจญี่ปุ่นเป็นประเภทปีศาจผีน้ำก็เยอะอยู่นะ ตนนี้ก็เป็นปีศาจน้ำประเภทเดียวกับกัปปะ แต่มีรูปลักษณ์เหมือนมนุษย์มากกว่ากัปปะ มีผิวสีดำมะเมื่อม
รูปร่างสูงโปร่งเลยมีสำนวนว่าคนที่สูงเกินคนอื่นว่า "สูงเหมือนกับคาวาโอโตโกะ" แสดงว่าปีศาจตนนี้คงสูงมากอยู่
เพราะคนญี่ปุ่้นในช่วงนั้นคงไม่มีคนสูงมากนัก

เจ้าคาวาโอโตโกะเขาว่ามันมีความเป็นมิตร ไม่เป็นอันตรายต่อมนุษย์และสัตว์ มักอยู่กันเป็นคู่ๆ และจะชวนพูดคุยถึงเรื่องราวต่างๆที่เกิดมาจากจนกลายเป็นตำนาน
มักจะอาศัยตามแม่น้ำใหญ่ แถบบริเวณเมืองทาคายามะ จังหวัดกิฟุ และจังหวัดคิวซูด้วย เคยมีคนบอกเล่ากันมาว่ามันเคยเข้าช่วยคนที่ตกน้ำด้วย
แสดงถึงปีศาจที่มีคุณต่อมนุษย์



10. โอซาคาเบะ ปีศาจยายเฒ่าแห่งปราสาทฮิเมจิ



พูดถึงสถานที่ท่ิองเที่ยวที่มีชื่อของญี่ปุ่น น่าจะรู้จักกัน คือ ปราสาทฮิเมจิ เป็นปราสาทที่สวยงามเลยของญี่ปุ่น และเป็นสถานที่อันมีคุณค่าของประเทศญี่ปุ่น
ทั้งทางสถาปัตยกรรมและประวัติศาสตร์ เป็นมรดกของบรรพชนที่ทางยูเนสโกยกย่องให้เป็นมรดกโลกอีกด้วย เพราะด้วยเป็นปราสาทที่สมบูรณ์มาก
และด้วยความขาวสะอาดของปราสาท ทำให้ได้รับฉายานามว่า "ปราสาทนกกระสาขาว"

คงไม่น่าเชื่อเลยว่าในสถานที่ๆสวยงามแห่งนี้กลับเคยมีเรื่องเล่าเป็นตำนานคู่กับสถานที่แห่งนี้ คือ "โอซาคาเบะ"

เขาเล่ากันมาว่า โอซาคาเบะเป็นปีศาจในร่างหญิงชรา อาศัยอยู่บนหอคอยของปราสาทฮิเมจิ ซึ่งมันจะไม่ชอบให้ใครไปรบกวนในที่ๆตนอยู่
และจะออกมาพบเจ้าของปราสาทเพียงปีละครั้ง ถึงขนาดนั้นเชียว ช่างเป็นผู้มาอาศัยที่ดีจริงๆ แท้นี่ก็เป็นเพียงตำนานที่เล่าสืบต่อกันมา คล้ายกับนิทานพื้นบ้าน
ที่เล่าขานต่อๆมา แต่กลับมีศาลที่สถิตของปีศาจตนนี้ด้วย...

credit :: มะเดหวีมาตา@dek-d.com