ร่วมรักท่าไหน ใครควบคุม-ได้เปรียบ-ซี้ดสุดเสียง คอลัมน์ Sexociety โดย เริงฤทธิ์รัก
การปรุงแต่งรสรักในกามกิจชีวิตประจำวันของคนเรานั้น มันมีมาแต่ไหนแต่ไร ด้วยความซุกซนใคร่รู้อยากลองหนีความจำเจเป็นเบื้องต้น
แรกเริ่มเดิมที มนุษย์เราก็แค่สัตว์โลกพันธุ์หนึ่งที่กินนอนสืบพันธุ์ตามธรรมชาติ ที่ควรจะเป็นในการขยายพันธุ์เช่นเดียวกับสัตว์อื่น
ยุคแรกๆ คงไม่มีการปรุงรสสวาทอะไรนัก ท่าร่วมเพศของคนเรา ซึ่งดิบๆ เถื่อนๆ ด้วยท่าเลียนแบบสัตว์ Doggy Style บ้านเราเรียกว่า ท่ากวางเหลียวหลัง (หรือ Knee-Chest Position เป็นท่าที่ผู้หญิงคว่ำหน้าลงกับเตียง มือยันพื้นขาคุกเข่า อ้าขาออกเล็กน้อย เหมือนท่าหมาคลาน ภาษาชาวบ้านเรียกว่า เข้าทางด้านหลัง)
นานต่อมา ความซ้ำซากน่าเบื่อ ไอเดียสร้างสรรค์จึงทำให้เกิดท่าร่วมรักหลากหลายขึ้น คงใช้เวลานานเหมือนกันแหละกว่าจะกล้ากว่าจะทำ
อารยธรรมไม่ใช่มีแค่ประเพณีวัฒนธรรม ร้องรำทำศิลปะอย่างเดียว ท่าร่วมเพศก็แสดงถึงอารยธรรมด้วย
ในอินเดียประเทศ อารยธรรมของฮินดู ถือการร่วมเพศเหมือนเป็นภาระศักดิ์สิทธิ์ เชื่อมโลกกับสวรรค์เข้าเป็นหนึ่งเดียว
พวกฮินดูจึงประดิดประดอยปั้นท่าร่วมรักรอบวิหารสถูปเสียเต็มไปหมด จนรู้จักกันทั่วโลกในชื่อ “กามาสุตรา” อันลือเลื่อง
มีสารพัดท่าร่วมเพศเท่าที่จะสรรค์สร้าง
มันมีมาก่อนที่พวกฝรั่งจะเผยแพร่ ท่ามิชชันนารี (Missionary Position ฝ่ายหญิงนอนหงายราบ แยกขาสองข้างออกจากกันให้มีพื้นที่ตรงกลางในการทำกิจกรรม ฝ่ายชายอยู่ด้านบนสามารถควบคุมท่าได้ เดี๋ยวนี้กลายเป็นท่ามาตรฐาน นึกอะไรไม่ออกก็ท่านี้ไว้ก่อน) ไปทั่วโลกพร้อมกับเรือสินค้า มันเป็นฮาวทูเรื่องเพศที่นักบวชเอาติดมาฝากพวกป่าเถื่อนหลังเขา เอากันอยู่แต่ “ท่าหมาๆ”
ท่ามิชชันนารี หรือบ้านเราเรียก จระเข้กบดาน นักบวชคริสต์โฆษณาว่า มันเป็นท่ามนุษยชาติ ไม่ใช่ท่าลอกเลียนแบบสัตว์เหมือนเดิม มันมีอารยะกว่า ว่างั้นเถอะ
ความที่ท่านี้ตำแหน่งชายจะอยู่เหนือหญิง มันมีนัยการกดขี่แฝงอยู่ ในคติชายเป็นใหญ่
อีกทั้งท่ากวางเหลียวหลัง เป็นท่าที่สาวเจ้าเผ่าไทยร้อยละเก้าสิบเก้าไม่ชอบนัก บอกว่า “เจ็บ” “รังเกียจ...ทำเหมือนหมา” “ไม่มีความสุข” เหมือนต่ำต้อยด้อยค่า
สู้ท่าจระเข้กบดานไม่ได้ เลยฮิตติดลมบนให้ชายขย่มได้ขย่มดีจนมีลูกมีหลานเต็มบ้านเต็มเมือง
แต่ท่าจระเข้กบดานนี่แหละ ชายปากเสียมักจะเมาท์มอยลับหลัง “นอนอย่างกับขอนไม้” ก้อหญิงส่วนใหญ่ขี้อายเรียบร้อยไม่กล้าแสดงความหฤหรรษ์ให้ปรากฏ กลัวหาว่าเป็นหญิงร่านร้อน
การร่วมรักที่ผูกติดกับประเพณีความเชื่อทางวัฒนธรรม จึงทำให้เกิดช่องว่างในชีวิตสมรสสมรักกันมายาวนาน
ค่านิยมขี้อายเรียบร้อยกุลสตรีนี่แหละที่ทำให้ชายชอบสนุกซุกซน ดั้นด้นค้นหาแหล่งระบาย หนีความซ้ำซากจำเจ ซ่องหรือสถานนวดนาบจึงเปิดกันเกร่อ รวยได้รวยเอา
ก้าวมาถึงยุคไร้พรมแดน การร่วมรักของชายหญิงก็เปิดกว้างมากขึ้นตามลำดับ การกล้าทดลองสิ่งใหม่จึงงอกงามตามยุคสมัย
ความคร่ำครึโบราณถูกก้าวข้ามไป สู่ความเสมอภาคมากขึ้น ท่า Women on top (ท่านี้ผู้ชายนอนหงาย ฝ่ายหญิงคร่อมทับด้านบน) จึงปรากฏในนิยามยุคใหม่ของการร่วมรัก ไทยเราเรียกท่านี้ว่า ท่าขย่มตอ แต่ก่อนชายไทยถือว่าเรื่องผู้หญิงอยู่ข้างบนว่า “ไม่ดี” เป็นการข่มขวัญชาย จึงหลีกเลี่ยงไม่ให้ผู้หญิงขึ้นคร่อม
มายุคนี้ “พี่ไม่ต้อง น้องทำเอง” เมื่อชายไม่คร่ำครึ หญิงก็ไม่คร่ำเคร่ง ความสุขที่ได้รับจึงต่างถ้อยทีถ้อยสร้างร่วมกัน
ท่าขย่มตอเป็นท่าที่ผู้หญิงควบคุมความสุขได้อย่างแท้จริง เพราะผู้หญิงสามารถควบคุมทุกอย่าง ทั้งจังหวะ ความแรง มุมสัมผัส สามารถตอบสนองความต้องการของผู้หญิงได้ดั่งใจที่สุด ถึงจุดสุดยอดได้ง่ายที่สุด
ผู้ชายเองก็โปรดปรานนัก เพราะนอกจากไม่ต้องออกแรงเองแล้ว ยังได้เชยชมมองสรีระหญิงสาวที่รักได้อย่างเต็มตา
ไม่ต้องดูอื่นไกล ฉากเลิฟซีนของหนังฮอลลีวูด นางเอกร้อยทั้งร้อยขึ้นควบพระเอกได้อย่างไม่เคอะเขิน เรียกว่า “หนอยนึกว่าแน่ เจอแม่เสือสาวสักหน่อย ลิ้นห้อยเลยเหรอเพ่..”
ที่มา
http://www.manager.co.th/CelebOnline/ViewNews.aspx?NewsID=9530000148970 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
ปฏิทิน
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก