[เภทภัยไซอิ๋ว 22] พญางูแสงอาทิตย์ (蟒蛇精) ทางเหม็นอุจจาระ

[etatae333]

Tweet

[เภทภัยไซอิ๋ว 22] พญางูแสงอาทิตย์ (蟒蛇精)
ผู้กำราบ : ซุนหงอคง



อาศัยอยู่ในหุบเขาที่เน่าเหม็น "ทางอุจจาระ" สร้างลมพายุดักจับสัตว์เลี้ยงของพวกชาวบ้าน หงอคงอาสาไป
ปราบปีศาจกลายร่างเดิมเป็นงูยักษ์เขมือบหงอคงเข้าไป หงอคงก็เข้าไปจัดการตามเห้งเจียสไตล์ ก่อนที่จะ
ทะลุออกมา เมื่อต้องผ่านหุบเขาเน่าเหม็น โป้ยก่ายก็แปลงเป็นหมูยักษ์กรุยทางใหม่ให้

เนื้อเรื่องในไซอิ๋ว

อาจารย์และศิษย์รอนแรมไปทางทิศปราจีน สองข้างทางมีดอกไม้บานสะพรั่ง เดินทางมาอีกเดือนเศษ
ตกเย็นวันหนึ่งก็มาถึงบ้านตาเฒ่าแซ่ลี้ ณ หมู่บ้านท้อล้อจึง เมื่อตาเฒ่าทราบความประสงค์ว่าจะไปไซที
เพื่ออาราธนาพระไตรปิฏกมาเมืองจีนแล้ว ตาเฒ่าแซ่ลี้ก็ร้องห้ามว่า มาผิดทางเสียแล้วทาง ๆ นี้มิใช่
ทางไปไซที เพราะว่าข้างหน้าจะเป็นทางเหม็นเหลือทน เนื่องจากลูกมะพลับจะสุกในฤดูฝน และหล่น
ลงมาทับถมกันจนเน่าเหม็นฟุ้งท่วมทางไม่อาจผ่านไปได้ ชาวบ้านทั่วไปเรียกทางนี้ว่า "ทางอุจจาระ"



พระถังและสานุศิษย์ได้ขอพักค้างแรมบ้านตาเฒ่าในคืนนั้น เฒ่าแซ่ลี้ได้เล่าถึงความเดือดร้อนของชาวบ้าน
แถบนั้นให้ฟัง ถึงภัยที่เกิดจากปีศาจโสโครกตนหนึ่ง ที่มารังควานชาวบ้านกินวัว กินควาย หมูเห็ดเป็ดไก่
จนประชาชนลำบากมาก มันมักมากลางคืนเพราะกลัวแสงสว่าง บรรดาหมอผีที่ชาวบ้านไปเชิญมาปราบ
ทั้งที่เป็นฆราวาส และพระก็ถูกฆ่าตายหมดสิ้น หงอคงได้ยินดังนั้นก็ขันอาสาจะฆ่าปีศาจโสโครก จึงให้
ตาเฒ่าหาผู้ใหญ่บ้าน 8 คน มาเพื่อเป็นพยานในการปราบผี

พอตกดึกของคืนนั้น ปีศาจร้ายก็มา ในมือถือทวนเล่มใหญ่ มืดทะมึนสูงจดฟ้า หงอคงให้ซัวเจ๋งรักษาพระถัง
ตัวเองกับโป้ยก่ายก็เหาะทะยานขึ้นไปรบกับปีศาจโสโครก ฝ่ายปีศาจเห็นดังนั้นก็ปล่อยกลิ่นเหม็นเหมือน
อุจจาระออกมา หงอคง โป้ยก่ายเอามืออุดจมูกเข้าสู้รบ จนปีศาจสู้ไม่ได้ก็กลายเป็นงูแสงอาทิตย์ตัวมหึมา
ตามกำเนิดเดิม หัวและหางคือทวนคู่มือนั่นเอง

หงอคงโป้ยก่ายก็ไล่จับงูนั้น งูเลื้อยหนีลงรู โป้ยก่ายจับหางไว้ได้แต่หลุดมือไป หงอคงตามลงไปในรูงูก็โผล่
ขึ้นมาอีกทางหนึ่ง เอาหางฟาดโป้ยก่ายล้มลง เมื่อหงอคงวิ่งเข้าไปใกล้งูใหญ่นั้นก็กลืนหงอคงลงไปในท้อง
หงอคงจึงใช้ตะบองวิเศษค้ำท้องงูให้งอตัวโค้งเป็นสะพาน โป้ยก่ายเห็นดังนั้นก็ร้องตะโกนบอกว่า ถึงเป็น
สะพานก็ไม่มีใครกล้าเดิน หงอคงร้องออกมาจากท้องงูว่า จะทำให้งูเป็นเรือ แล้วใช้ตะบองกระทุ้งทะลุหลัง
งูเป็นเสากระโดง งูเจ็บปวดก็แล่นไปเหมือนเรือ ในที่สุดก็สิ้นชีวิต โป้ยก่ายจึงเอาคราดสับงูที่ตายแล้วซ้ำอีก
หงอคงก็ท้วงว่าไม่มีประโยชน์ โป้ยก่ายสารภาพว่าตั้งแต่เกิดมาชอบตีแต่งูที่ตายแล้วเท่านั้น



สองสหายปราบปีศาจโสโครกเน่าเหม็นเสร็จแล้ว หงอคงก็นิมนต์พระถังออกเดินทาง ก่อนการตะลุยทางอุจจาระ
เห้งเจียขอให้ชาวบ้านเลี้ยงอาหารโป้ยก่ายจนอิ่มแปร้ โป้ยก่ายจึงเต็มใจแปลงกายเป็นสุกรตัวมหึมา ใช้ปากคุ้ย
ทางเหม็นนำหน้าขบวนเดินทาง โป้ยก่ายคุ้ยผลมะพลับเน่าเบิกทางไปพักใหญ่ ทั้งคณะก็พ้นทางเหม็น ศิษย์
และอาจารย์ก็ลงล้างเนื้อตัวให้หายกลิ่นอุจจาระ แล้วต่างมีความสดชื่นกระปรี้กระเปร่ายิ่งนัก สองข้างทางก็มี
ไม้ดอกบานสะพรั่ง

ทั้งคณะก็บ่ายหน้ามุ่งทิศปราจีนต่อไป..........