อยากมาเขียนระบายเฉย ๆ ครับ เดือนนี้ เครียดตั้งแต่ต้นเดือนทีเดียว.....
เริ่มเรื่องก่อน ออกตัวว่าผมมันเป็นพนักงานจน ๆ เงินเดือนไม่ถึงหมื่น........
ต้นเดือนเงินออก เริ่มเลยใช้หนี้ค่าซ่อมมอเตอร์ไซต์เดือนที่แล้ว หมดสีเทาไปสองใบ ความผิดผมเอง รับได้
ถัดมา ค่า Internet BB ใช้สีน้ำเงินกับสีแดงอีกนิดหน่อย เรื่องปรกติ จ่ายทุกเดือน
ต่อมา บิลจาก CAT ค่ามือถือ ยังไม่ส่งมาสามเดือนละ เดาว่า ราว ๆ สีเทาหนึ่งกับสีน้ำเงินหนึ่งแน่ ๆ เตรียมใจไว้แล้ว
แฟนขอเงินค่าเดินทางกลับมหาลัย (ที่ต่างจังหวัด) ก็จัดสีเทาให้ไป หนึ่งใบ เต็มใจ ไม่ซีเรียส..... อดข้าวให้ได้
ขอความสุขส่วนตัวบ้าง เดือนนี้มีซื้อกิน หมดสีเทาไปหนึ่ง สีน้ำเงินหนึ่ง และสีแดงอีกหนึ่ง
วันแรงงาน เปิดโรงแรมค้างกับกิ๊ก พร้อมเหล้าเบียร์ หมดสีน้ำเงินไปอีกหนึ่งใบ
รวมทั้งหมดควรจะเท่าไหร่ดีครับ ย้ำ ผมพนักงานเงินเดือนไม่ถึงหมื่น โอเคครับ ผมเริ่มรู้ตัวแล้วว่า แค่วันที่สองอยู่เลย ผมหมดเงินไปมากมายขนาดนี้ ดือนนี้ คงกิน อยู่ปรกติ วันละ ร้อยกว่า ๆ จนสิ้นเดือนแล้วล่ะ
เรื่องทั้งหมด ยังไม่ใช่ เรื่องที่ผมเครียดนะครับ อันนี้มันมาจากผลจากที่ผมใช้จ่ายเอง ผมไม่ซีเรียสซักนิด ใช้เงินมาก เรารู้งบเรา เราจะกินมาม่า เราก็ต้องยอมรับ อันนี้ผมพร้อมรับผลจากการกระทำของตัวเอง จากนี้ แม้แต่ใบสีเขียว ก็มีค่า จนกระทั่ง!!!!
เมื่อวันที่ สอง ตอนเที่ยง! เรื่องนี้แหละ ที่ผมเครียดมากๆๆ อยากมาระบาย ก็แค่นั้น
เที่ยงวันที่สอง ไปซ้ำงานกับกิ๊กคนหนึ่งอยู่.... พอเสร็จกิจ เธอบ่นว่า เดือนนี้หนี้เยอะ จ่ายโน้น จ่ายนี้ ตอนนี้เงินค่าหอไม่พอ ค่าหอ 3000 เธอมีอยู่ 2000 ขอให้ผมช่วยได้ไหม.....
อื่ม....... 'ชิบหายละกรู' ผมสบถในใจ
จังหวะเหมาะจริง ๆ เสร็จกิจแล้วขอตังค์ ยังกับซื้อกินเลย ผมเคยออกตัวไปแล้วว่าไม่ใช่ป๋า ไม่ใช่เสี่ย ที่ทุกครั้งมีอะไรกัน มันคือความเสน่หา และสมัครใจทั้งสองฝ่าย หาความสุขจากกันและกัน ไม่เกี่ยวเรื่องเงิน
ผมบอกเธอไปว่า ขอปรึกษากระเป๋าตังค์ก่อน...........
ผม ไปนั้งคิด ถ้ารอบนี้ให่ไป เดือนนี้ ผม อดมื้อกินมื้อทั้งเดือนแน่!
แต่ ถ้าเขาเดือดร้อนจริง ๆ ละ เรากับเค้า ทำอะไร ๆ กัน ถ้านับครั้งละพัน ป่านนี้คงเกือบสองหมื่นแล้ว เรายอมอดมื้อกินมื้อสักเดือนก็ได้วะ ช่วยที่เค้าเดือดร้อน ไหน ๆ เราก็ได้จากเค้ามาเยอะแล้ว
นัดเธอจะเอาเงินไปให้ที่หอเธอเวลา 1ทุ่ม เป็นสีเทา 1 ใบ แต่ เผอิญ ผมมีธุระ ว่างราว ๆ สามทุ่ม โทรไปหาเธอ ปรากฎว่าเธออยู่ที่ท่าช้างกับเพื่อน (ไอ้เราก็งง เอ้ย เงินก็ไม่มี เสือกกินเหล้า แต่คิดในแง่ดี อาจเป็นเพื่อนเค้าเลี้ยง จริง ๆ วันนี้ผมมีนัดไปเมาแต่ cancel ไป เพื่อช่วยเหลือคนนี้ )
ตัดฉากไปที่ร้าน เธอนั้งกับเพื่อนเธอ ผมไปนั้งดื่มกินนิดหน่อย ผมไปดื่มนิดหน่อย เดี๋ยวก็กลับ เดี๋ยวเขาหาว่า เอาเปรียบไม่จ่าย ผมเลยเลี้ยง MIX กับ แกล้ม ไป ราว ๆ สีแดงสองใบ กับสีเขียวอีกหน่อย
ถึงเวลา ผมจะกลับ ผมยื่นสีเทาให้ แต่รู้ไหม เธอบอกว่าอะไร.......
"ชั้นเอาเงินค่าหอ มา ซื้อเหล้านี้ หกร้อยบาท เธอต้องเพิ่มเป็นพันหกแล้วละ ไม่งั้นชั้นก็จ่ายค่าห้องไม่ได้อยู่ดี"รู้ไหมครับ ผมเป็นยังไง อารมณ์พุ่งปรี๊ดเลยทีเดียว...... เห็นว่าอีกฝ่ายเป็นผู้หญิง ไม่งั้นผมด่ากลับไม่ไว้หน้าแล้ว
ผมเถียงกับเค้า โดยใช้ สรรพนาม "ผม" กับ "คุณ" แต่น้ำเสียงผมขึ้นสุด ๆ
เธอบอกว่า "อะไรกัน เงินแค่นี้ นายแค่อดมื้อกินมื้อ แต่ชั้นจะโดนไล่ออกจากหอเลยนะ!!!!"
"คุณ เอาเงินค่าหอ มากินเหล้า แล้วขอเงินผมเพิ่ม เนี้ยนะ ใช่ ผมอดมื้อกินมื้อ เพื่อช่วยบรรเทาความเดือดร้อนคุณ ไม่ใช่ ให้คุณมาซื้อเหล้า!!!!"
"ถ้านายไม่ให้ ชั้นจะจ่ายค่าเหล้านี้ยังไง หรือ ชั้นจะจ่ายค่าหอนี้ยังไง ชั้นไม่โดนไล่จากหอเรอะ"
"ตามที่ตกลงไว้ ผมช่วยบรรเทาคุณได้แค่ 1000 บาท ที่เหลือ ผมไม่มีให้"
ผมกระแทกใบสีเทาลงบนโต๊ะ แล้วเดินออกจากร้านทันที จริง ๆ แล้วผมไม่อยากทำแบบนี้กับผู้หญิงเลย แต่มันเหลืออดมาก ๆ ความอดทนมันขึ้นจนใกล้จะระเบิดแล้ว ผมจึงรีบเดินหนีออกมา.... ก่อนที่อารมณ์ผมจะระบิด................ อันที่จริงเถียงกันนานกว่านี้ แต่สรุปให้ฟังได้เท่านี้....
ยังไม่จบครับ เช้ามา เธอยังโทรม
"เมื่อคืนไปต่อกันที่แฟบิก ไอ้เงินที่ให้มา ชั้นใช้หมดแล้ว ถ้าชั้นไม่มีที่ซุกหัวนอน นายก็ไม่มีที่นอนกับชั้นนะ"
"เงินก้อนถัดไปที่จะได้ คงต้องรอชาติหน้านะครับ ชาตินี้คุณเบิกก้อนสุดท้ายไปแล้ว ถ้ายังมีความรู้สึกดี ๆ ที่มีต่อกัน สิ้นเดือนก็เอามาคืนด้วย แล้วผมจะพิจรณาเงินก้อนอื่น ๆ ให้อนุมัติในชาตินี้ ส่วนที่ซุกหัวนอนนั้น ผมไม่ไปนอนด้วยก็ได้" แล้วผมก็วางหูหนีไป
เครียดโคตรครับ สีเทาหนึ่งใบ ผมอยู่ได้ถึง 1 อาทิตย์เชียวนะครับ
สำหรับเธอคนนั้น ผมโกรธมากจริง ๆ ครับ และจะไม่ช่วยเหลืออะไรอีกแล้ว
ปล. ผมไม่ได้ เครียดเรื่องไม่มีเงินสักเท่าไหร่หรอก ผมเครียดตรงที่ ไอ้เราไม่ค่อยมีเงินอยู่แล้ว มีคนขอยืมเพราะเดือดร้อน เราก็ เจียดให้ไป เข้าเนื้อเรา แต่เค้า กลับ เอาไป กินเหล้า!!!!
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
ปฏิทิน
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก