ในงานวันฉลองครบรอบกี่ปีก็ไม่ทราบ ของการเปิดบ้านพักคนชราแห่งนั้น ท่านประธานซึ่งเป็นอธิบดีของกรมที่เกี่ยวข้อง หลังจากเสร็จพิธีสงฆ์แล้ว ก็เดินไปเยี่ยมตามโต๊ะอาหารซึ่งจัดเลี้ยงคนชราผู้พักอาศัยทีละโต๊ะ เมื่อถามถึงสาเหตุที่ต้องมาอยู่บ้านพักของคนชราแห่งนี้
ท่านประธานเดินผ่านมาถึงหญิงชราและชายชราคู่หนึ่ง นั่งอยู่ใกล้ชิดติดกันแต่ไม่มองหน้ากันเลย หัวหน้าหญิงเจ้าของสถานที่ ซึ่งเดินตามหลังท่านประธาน ก็เรียนว่าทั้งคู่เพิ่งเข้ามาเมื่อวานนี้เอง เมื่อท่านประธานถามหญิงชรา ว่ามีอะไรขาดตกบกพร่องบ้าง ก็ได้รับคำตอบว่า
“ พ่อคุณเถอะ อะไรอะไรก็ดีพร้อมหมดทุกอย่างแล้ว อยากรู้นิดเดียวว่า อีตาแก่คนนี้....”
ว่าพลางคุณยายก็บุ้ยหน้าไปทางชายชราที่นั่งเคียงข้าง
“ แกเป็นใครมาแต่ไหนกันจ๊ะ ถึงได้ยัดเยียดให้มานอนอยู่ร่วมห้องคู่กับฉันน่ะยะ “
หัวหน้าหญิง รีบแย้งว่า
“ ก็ไม่ใช่สามีคุณยายหรอกหรือคะ “
คุณยายสั่นศีรษะดิก แล้วหันไปค้อนคุณตาเสีย
สองวงซ้อน
“ ตั้งแต่เกิดมาจนป่านนี้ ฉันก็เพิ่งเห็นหน้าเขา เมื่อคืนก่อนนี้เองย่ะ “
เธอจึงหันไปถามฝ่ายชายบ้าง
“แล้วคุณตาเป็นใคร มาแต่ไหนล่ะคะ “
“ จะมาถามอะไรตอนนี้ล่ะยะ “
คุณตาสนองด้วยน้ำเสียงมะนาวหน้าแล้ง
“ ฉันออกมาเดินยืดเส้นยืดสาย แล้วก็นั่งพักเหนื่อยอยู่ข้างถนน ไม่รู้ใครมาจูงฉันกับยัยนี่ขึ้นรถมานอนค้างอ้างแรมอยู่ที่นี่แหละ “
คุณผู้หญิงหัวหน้าสถานที่ ก็รีบอธิบายว่า มีผู้แจ้งว่าสองตายายนี้ไม่มีผู้เลี้ยงดู และอายุมากทำมาหากินเองไม่ได้ จึงส่งเจ้าหน้าที่ไปรับมาไว้
ท่านประธานจึงซักไซ้จนได้ความว่า คุณตามานั่งพักอยู่ใกล้กับที่คุณยายนอนหลับอยู่ เจ้าหน้าที่เข้าใจว่าเป็นคู่ที่ได้รับแจ้ง จึงพามาทั้ง ๆ ที่สองตายายไม่ยินดี ท่านประธานจึงสั่งให้พาคุณตาไปส่งไว้ที่เดิม เพื่อจะได้กลับบ้านของตน
คุณตาก็ร้องเรียนว่า
“ เวลาจะฉุดฉันมา ก็ไม่ฟังว่าฉันกำลังจะกลับบ้าน ทีนี้ถ้ากลับไปวันนี้ฉันจะแก้ตัวกับยายเมียปากร้ายของฉันยังไง เขาถึงจะเชื่อว่าฉันไม่ได้ไปค้างบ้านอีหนูล่ะ “
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
ปฏิทิน
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก