บุญพลิ้วเป็นหนุ่มรูปหล่อประจำหมู่บ้านโคกสอางค์ แม้เขาจะผ่านผู้หญิงทั้งสาวแก่แม่หม้ายมาแล้วหลายคน
ก็ตาม แต่ในที่สุดเขาก็มาตกหลุมรักสายชะบาลูกสาวผู้ใหญ่บ้าน สายชะบาเป็นสาวสวยบริสุทธิ์และไร้เดียงสา
ผู้ใหญ่บ้านจึงหวงแหนลูกสาวคนนี้มาก บุญพลิ้วทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างเพื่อให้ทุกคนยอมรับ และในที่สุดเขาก็
ได้แต่งงานกับสายชะบาสมดังตั้งใจ หลังจากสัปดาห์ฮันนิมูนผ่านไป
สายชะบา : ฉันไม่เคยมีความสุขอย่างนี้มาก่อนเลย และก็ไม่เคยรู้เลยว่าสิ่งนั้นของผู้ชายมันจะมีประโยชน์
และให้ความสุขแก่ฉันมากถึงขนาดนี้
ด้วยความหึงหวงในตัวหญิงสาว เขาไม่อยากให้เธอไปสนใจชายอื่นอีก ความคิดแว้บหนึ่งเข้ามาในสมอง
บุญพลิ้ว : ไม่ใช่ผู้ชายทุกคนจะมีสิ่งนั้นเสียเมื่อไร ผมเป็นคนเดียวในหมู่บ้านนี้ที่มีสิ่งนั้น
หลายวันผ่านไป ผู้ใหญ่บ้านใช้ให้บุญพลิ้วไปทำธุระที่ต่างจังหวัดนานหนึ่งเดือน หลังจากทำธุระเสร็จเขาก็
รีบกลับบ้านมาหาภรรยาเขาทันที เขาต้องแปลกใจที่เธอไม่ได้อยู่ที่บ้านแต่เธอมาอยู่ที่ร้านกาแฟก ับบุญเทียบ
เพื่อนสนิทของเขาเอง เขาเดินเข้าไปหวังจะต่อว่าคนทั้งสอง แต่สายชะบากลับเป็นคนลุกเดินมาหาเขาด้วย
อารมณ์ฉุนเฉียว
สายชะบา : คนโกหก ไหนคุณบอกว่าคุณเป็นคนเดียวในหมู่บ้านนี้ที่มีสิ่งนั้นยังไง ? นี่บุญเทียบเขาก็มีสิ่ง
นั้นเหมือนกัน
บุญพลิ้ว : อ๋อ บังเอิญผมมีอยู่สองอันน่ะ ผมเห็นว่าบุญเทียบเป็นเพื่อนที่ดีของผม ผมเลยแบ่งให้เขาอันหนึ่ง
สายชะบา : โธ่เอ๊ย.....ทำไมคุณจึงโง่อย่างนี้ ? คุณดันแบ่งอันที่ดีกว่าให้เขาไปได้
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
ปฏิทิน
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก